Η άλωση της Κωνσταντινούπολης, της «θεοφυλάκτου Πόλεως», της
πόλης των πόλεων, σαν σήμερα 567 έτη πριν μέσα από την ιστορική γνώση και τη
μνήμη αποτελεί βαθιά πληγή για το ελληνικό γένος και την Ορθοδοξία. Το «η πόλις
εάλω» που ακούστηκε τις τελευταίες ώρες μιας χιλιόχρονης
Αυτοκρατορίας ήταν η
αρχή μιας περιόδου οθωμανικής κατοχής που διήρκεσε ως το 1821, το έτος της
επανάστασης και της εθνικής παλιγγενεσίας. Η ουσία όμως της ιστορικής μνήμης
είναι τα διδάγματα που μεταφέρει πίσω από το θρήνο της απώλειας της
βασιλεύουσας είναι πολλά και σπουδαία. Πέραν από το χρέος μας να αποτίσουμε
φόρο τιμής στην Ρωμανία, το Βυζαντινό κράτος όπου επετεύχθη η σύμπραξη του
ελληνισμού με το χριστιανισμό, το παράδειγμα ανδρείας ήθους και θυσίας για την
Πατρίδα και την Πίστη του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου είναι
αξεπέραστο και αποτελεί έμπνευση ακόμη στις μέρες μας. Μας διδάσκει γιατί
πρέπει να αγωνιζόμαστε και ποια είναι τα ύψιστα ιδανικά μας. Αυτή η θλιβερή
επέτειος μας συνδέει με την ιστορική μας διάρκεια διότι η θυσία του Αυτοκράτορα
είναι γεμάτη με τις αξίες που πορευθήκαμε και συνεχίζουμε. Πίστη και Πατρίδα
μνημόνευσε στον τελευταίο του λόγο πριν πέσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, υπέρ
Πίστεως και Πατρίδος σήμανε την αρχή της επανάστασης το
« Μην κλαις Αγιάννε μου, μη δερνοκοπισκάσαι..
Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο »
Για το ΔΣ
Ο Πρόεδρος
Κ.Καραγιάννης
