της προετοιμασίας για την επαναλειτουργία των καταστημάτων εστίασης και γενικότερα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αυτό όμως δείχνει να είναι πιο σύνθετο πρόβλημα για τους δημάρχους, καθώς στις πρώτες δύο περιπτώσεις είχαν κατά την προετοιμασία απλώς να ακολουθήσουν τις σχετικές οδηγίες του αρμόδιου υπουργείου για την προστασία και την ασφάλεια. Τώρα πρέπει να συνδυάσουν πολλές παραμέτρους, ώστε και οι καταστηματάρχες να βοηθηθούν στον βαθμό που γίνεται, μετά από τη δύσκολη περίοδο που πέρασαν με τα μαγαζιά τους κλειστά, αλλά και οι πολίτες να μην βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που θα χειροτερέψουν την καθημερινότητά τους.
Για παράδειγμα, η απόσταση που θα πρέπει να έχουν τα τραπεζοκαθίσματα για λόγους ασφάλειας και προστασίας, οδηγεί στη μείωσή τους και ειδικά για τα μικρότερα καταστήματα η μείωση αυτή είναι δραστική, κάτι που θα επιφέρει αισθητή μείωση στον συνηθισμένο τζίρο τους και αυτό αμέσως μετά από μια περίοδο που παρέμειναν εντελώς κλειστά. Οι δήμαρχοι το αντιλαμβάνονται και δείχνουν τη διάθεση να παραχωρήσουν επιπλέον χώρο, ώστε να τοποθετηθούν και εκεί τραπεζοκαθίσματα, ώστε να καλυφθεί ένα μέρος της «χασούρας» που θα έχουν, από την άλλη μεριά όμως δεν θέλουν να μετατραπούν οι δημόσιοι χώροι, οι πεζόδρομοι και οι πλατείες σε μια τεράστια καφετέρια, στερώντας από τους υπόλοιπους δημότες ακόμη και την ελεύθερη μετακίνησή τους.
