Αφιερωμένο στη μνήμη του Μπάμπη Κατσιλάριου
και δικαίως υπήρξε πλήθος αναφορών στα ΜΜΕ για τη ζωή τους και την προσφορά τους.
Ωστόσο αυτό δεν ισχύει και είναι εύλογο για τις απώλειες
κάποιων απλών,όχι επώνυμων ,που όσο αθόρυβη ήταν
η ζωή τους τόσο και αθόρυβο ήταν το τέλος τους...
Με ταπεινότητα και σεβασμό αναφέρομαι στην πρόσφατη απώλεια
(27/4/20) του ΜΠΑΜΠΗ ΚΑΤΣΙΛΑΡΙΟΥ, ο οποίος επί θητείας μου στο Νοσοκομείο ήταν
εργαζόμενος πολλά χρόνια αποτελώντας εμβληματική φυσιογνωμία.
στην είσοδό του ,
ήταν ποδοσφαιριστής, όπως και εγώ στην αγαπημένη και ιστορική μας ομάδα΄΄
ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ΄΄ και πάνω από όλα καλός
ΦΙΛΟΣ.
Ο Μπάμπης ήταν αυθεντικός τύπος αυτό που λέμε ΄΄ελεύθερη
ψυχή'' , μακριά από αποθησαύριση υλικών αγαθών, με αγάπη για τον συνάνθρωπό του,μοναχικός τύπος.
Η καρδιά του χωρούσε τον κόσμο όλο και η άδολη ψυχή του είχε
ένα σπάνιο κώδικα επικοινωνίας με αφοπλιστική ειλικρίνεια.(θύμιζε αρκετά τον
Μπουκόφσκι).
Είμαστε τυχεροί όσοι σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε και μας
αγάπησες...
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους στάθηκαν κοντά του όλο αυτό το
διάστημα(πρωτίστως στον Ανέστη που εργάζεται ως Security στο Νοσοκομείο).
Έχω την αίσθηση ότι
ήταν από τους λίγους ανθρώπους που έζησε
ακριβώς όπως ήθελε...!!!
Γιατί τελικά , τα μεγαλύτερα εύσημα που παίρνει κανείς μαζί
του δεν είναι οι τίτλοι , μα η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ του ΚΟΣΜΟΥ.
Δεν θα μείνει από μας τίποτα άλλο....
Μπάμπη υπήρξες κομμάτι της ζωής μας...
Θα σε θυμόμαστε για πάντα .
Με Σεβασμό,
Παναγιώτης Τζαφέρος
