Το Δημοτικό
Συμβούλιο μετά από εισήγηση του Δημάρχου, αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να μην
γίνει το παζάρι της Αγίας Μαρίνας στο Αλιβέρι, με την αιτιολογία ότι ο Δήμος
δεν έχει το προσωπικό και την υλικοτεχνική υποδομή να το στηρίξει, παρά την
ομόφωνη, θετική, απόφαση της Δημοτικής
Κοινότητας Αλιβερίου και του Εμπορικού
Συλλόγου της περιοχής.
Είναι αλήθεια ότι
η πανδημία δημιούργησε πρωτόγνωρα δεδομένα, με επιπτώσεις σε όλους τους τομείς.
Όμως το επιχείρημα – δικαιολογία, δεν δικαιολογεί αυτή την απόφαση. Υπάρχουν
Υγειονομικά Πρωτόκολλα, που μπορεί να τηρηθούν, χωρίς επιπτώσεις.
Πώς
δικαιολογείται το επιχείρημα «Ο Δήμος δεν μπορεί να το στηρίξει»; Δεν έχει
χρήματα; Δεν έχει προσωπικό; Το συζήτησε το θέμα με τον Εμπορικό Σύλλογο και
την Κοινότητα, που προσφέρονται να βοηθήσουν;
Πώς είναι δυνατόν
να δίνεις, ως Δήμος, άδεια να γίνουν εκδηλώσεις και εσύ να σταματάς ένα έθιμο
πολλών χρόνων, με το επιχείρημα ότι θέλεις να μείνει «καθαρός» ο τόπος σου και
να αποτελεί πόλο έλξης;
Πόσο πιστικό
είναι το επιχείρημα ότι σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν άλλοι την ευθύνη; Δηλαδή
σε αυτή την περίπτωση δεν σε ενδιαφέρουν οι δημότες σου και ο τόπος σου, που
κινδυνεύει να μην μείνει «καθαρός»;
Άρα είναι μια
ευκαιρία να μην αναλάβει η Δημοτική Αρχή
ευθύνες;
Είναι το όφελος
μικρό για το Δήμο από αυτή τη διοργάνωση και γι΄ αυτό απορρίφθηκε;
Πόσο επικίνδυνο είναι μια τέτοια απόφαση να
συμβάλλει στο να ατονήσει ή και να καταργηθεί μια τέτοια δραστηριότητα με
πολλαπλά οφέλη για το Αλιβέρι και όχι μόνο;
Απλά: Όποιος
βαριέται να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει, λέει μια παροιμία.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
