Την Τετάρτη 26-08-2020 μετέβη στον εμπορικό δρόμο της
Αβάντων προκειμένου να προμηθευτώ είδος από εξουσιοδοτημένο Κατάστημα υπόδησης
στις παντόφλες CROCS. Η ώρα ήταν 9:20 πμ. και σύμφωνα με τον Εμπορικό Σύλλογο
Χαλκίδας τα Καταστήματα ανοίγουν στις 9:00π.μ.
Η υπάλληλος εκείνη την ώρα σφουγγάριζε μου γιατί είχαν
αργήσει σήμερα να ανοίξουν, είπε να περάσω σε 10 λεπτά. Της εξήγησα ότι έχω
πολύ περιορισμένο χρόνο στην διάθεση μου και αν μπορούσε να με εξυπηρετήσει -
χωρίς να μπω μέσα, περίμενα στο σκαλοπάτι απέξω- περιμένοντας στην πόρτα καθώς
ήταν πολύ συγκεκριμένο αυτό που ήθελα. Μετά από επίμονη αρχική άρνηση μου
φέρνει αυτό που ήθελα αλλά τελικά χρειαζόμουν το αμέσως προηγούμενο νούμερο. Το
ζητάω λοιπόν και μου αρνείται λέγοντας με ύφος να περάσω σε 10΄λεπτά γιατί
σφουγγάριζαν και δεν μπορούσε να πάει πάλι πάνω. Παρότι δεν είχα χρόνο πράγματι
έφυγα και γύρισα 09:55π.μ. Μπήκα μέσα ανέβηκα στον όροφο πήρα το είδος και σε
3΄λεπτά ήμουν κάτω στο ταμείο να πληρώσω. Ως όμως καταναλωτής και πελάτης επί 15ετίας
στο συγκεκριμένο Κατάστημα, θεώρησα υποχρέωση στον εαυτό μου να εκφράσω το
παράπονό μου λέγοντας ότι θεωρώ απαράδεκτη την προηγούμενη συμπεριφορά με την
άρνηση τους να με εξυπηρετήσουν καθώς από την μία παραπονιούνται ότι δεν έχουν
δουλειά και από την άλλη διώχνουν πελάτη για μια απλή επανάληψη
σφουγγαρίσματος.
Η υπάλληλος- ιδιοκτήτρια από ότι αποδείχτηκε-μόλις πήγα στο
Ταμείο με ρώτησε γιατί την βρίζω. Της εξήγησα ότι δεν έβρισα κάποιον απλά μια
συμπεριφορά κατέδειξα και σαν πελάτης μπορώ να εκφράσω τη γνώμη μου. Με
χαρακτήρισε ασεβή που επέμενα να εξυπηρετηθώ και η υπάλληλος θα έπρεπε να
ξανασφουγγαρίσει. Την ρώτησα αν έχει παιδιά θέλοντας να της καταδείξω ότι δεν
πειράζει ξανασφουγγαρίζουμε δεν πετάμε τα παιδιά στο δρόμο μέχρι να στεγνώσει
το πάτωμα!!!!.Αρνήθηκε να ολοκληρώσω την ερώτηση λέγοντας ότι δεν την
ενδιαφέρει τι θέλω να πω.Της εξήγησα επίσης ότι σύμφωνα με τον Εμπορικό Σύλλογο
ήμουν εντός του ωραρίου τους και μου απάντησε “ότι ώρα θέλουμε ανοίγουμε”.
Ενώ έχω βγάλει την κάρτα να πληρώσω μου λέει: “φύγε δεν στα
πουλάω και κάνε μου ότι θες,να πας αλλού” ενώ δεν απείλησα και της μιλούσα στον
πληθυντικό. Θέλησα να δώσω τέλος λέγοντας ότι έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλω να
αγοράσω και ας το τελειώνουμε εδώ. Μου ξαναείπε φύγε με ύφος. Έφυγα αποσβολωμένη από την συμπεριφορά, το ύφος και την
απογοήτευση από μια κοινωνία που μαστίζεται γενικώς και όλοι κάνουν λόγο για
κοινωνική αλληλεγγύη αλλά ούτε στο ελάχιστο δεν έχουμε καταλάβει που
οδηγούμαστε ως κοινωνία με αυτές και άλλες συμπεριφορές. Δεν μας φταίνε οι
άλλοι . Εμείς οι ίδιοι έχουμε χάσει ορίζοντα και προσανατολισμό. Τα
Συμπεράσματα δικά σας.....
