Μπορεί να πέρασαν 4 μήνες από τις πλημμύρες της 9ης Αυγούστου αλλά η σκέψη είναι εκεί! Με ήρεμο μυαλό πλέον πως να μην νιώθεις αγαλλίαση όταν μέσα από μια καταστροφή η αλληλεγγύη και η αγάπη για τον συνάνθρωπο είναι πάνω από όλα. Και αναφέρομαι σε όλους τους Αθέατους Εθελοντές που αθόρυβα από την πρώτη στιγμή μέχρι και την τελευταία ήταν εκεί. Ειδικά τις πρώτες μέρες σχεδόν όλο το 24ωρο. Ανθρωποι κάθε ηλικίας που ήρθαν μόνοι τους με ενα φτυάρι στο χέρι να βοηθήσουν.Ειδικά όμως τα νεαρότερα παιδιά από το χωρίο, από διπλανά χωριά, από άλλες πόλεις που αντί να είναι σε κάποια παραλία ήταν εκεί! .Η φωτογραφία είναι ενδεικτική με κάποια από τα παιδιά που τυχαία έπεσε στα χέρια μου....υπάρχουν και πολλά άλλα. Ο Γιάννης, ο Άγγελος, ο Δημήτρης, η Κατερίνα, η Χρύσα, ο Στέλιος, η Γεωργία, η Γιώτα, η Στέλλα, η Μαρία, ο Ιάσονας, η Τζόρτζια, ο Άκης, ο Νίκος, ο Αργύρης, (μπορώ να γεμίσω σελίδες). Κάποια από τα παιδιά αυτά ηταν τα ίδια και οι οικογένειες τους πλημμυροπαθείς που παρόλα αυτά ήρθαν να βοηθήσουν. Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον μας!
