Στην πραγματικότητα το Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται ακόμη μια φορά σε δεινή θέση, καθώς αντιμετωπίζει έναν συνδυασμό προβλημάτων που είτε είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν το καθένα χωριστά είτε η διαχείριση του καθενός επιδεινώνει ένα άλλο – όπως συμβαίνει με τη δύσκολη ισορροπία μεταξύ υγειονομικής προστασίας και οικονομίας.
Προς το παρόν το βέβαιο είναι ότι κάθε προσπάθεια για ξεκλείδωμα μιας ή περισσότερων δραστηριοτήτων έχει αρνητική επίπτωση στα επίπεδα της διασποράς του κορωνοϊού. Και κάθε χαλάρωση των μέτρων περιορισμού τείνει να διαρκεί λιγότερο όχι μόνο από το προηγηθέν αυστηρότερο λοκντάουν, αλλά και από την προηγούμενη χαλάρωση.
Ύστερα από αυστηρό – παρά τα «παράθυρα» – λοκντάουν δυόμισι μηνών, σε λιγότερο από έναν μήνα ανοίγματος υπάρχει κίνδυνος, σε λίγες ημέρες από τώρα, να φτάσουμε στο επίπεδο κρουσμάτων του τέλους Οκτωβρίου, κάποια εκ των οποίων θα αφορούν τα νέα, πολύ πιο μεταδοτικά στελέχη του SARS-CoV-2.
Εμβολιαστικός πονοκέφαλος
Ο πρώτος μεγάλος μπελάς αυτής της περιόδου σχετίζεται με τις καθυστερήσεις στο πρόγραμμα εμβολιασμού, καθώς όλοι οι σχεδιασμοί που στηρίχθηκαν στον προγραμματισμό και τις ανακοινώσεις της Κομισιόν στο τέλος του 2020 έχουν ήδη πάει περίπατο.
Οι προβολές που επιχειρούν διάφορα διεθνή ΜΜΕ, όπως εσχάτως το Politico, με βάση τον σημερινό ρυθμό εμβολιασμών στην Ε.Ε. είναι άκρως ανησυχητικές. Όχι επειδή δείχνουν ότι θα επιτύχουμε μεγάλα ποσοστά εμβολιασμού το... 2023, αλλά διότι είναι άγνωστο πόσες και ποιες εξελίξεις θα μπορούσαν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο.
● Η τουριστική σεζόν διατρέχει άμεσο κίνδυνο, αφού, ανεξάρτητα από τη δική μας κατάσταση και το αν θα μπορούμε να υποδεχτούμε τουρισμό, είναι σημαντικό το ότι η πρόβλεψη για τα επίπεδα εμβολιασμού σε χώρες - μεγάλους τουριστικούς μας πελάτες αναμένεται όχι μόνο κακή, αλλά και χειρότερη από τη δική μας. Με μόνη εξαίρεση τη Βρετανία.
● Οι αντοχές του συστήματος Υγείας είναι γενικά χαμηλές και η νέα έξαρση βρίσκει κατειλημμένες τις μισές ΜΕΘ.
● Οι εντοπισμένες μεταλλάξεις του κορωνοϊού είναι εξαιρετικά μεταδοτικές, ενώ ο ιός – όπως άλλωστε όλοι οι ιοί – μεταλλάσσεται διαρκώς και είναι άγνωστο πόσες από αυτές θα παίξουν ρόλο στην εξάπλωση της πανδημίας της Covid-19, αλλά και αν – και πόσες απ’ αυτές – θα είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν από τα διαθέσιμα εμβόλια.
● Παραμένει άγνωστος ο χρόνος διατήρησης της ανοσίας ύστερα από τον εμβολιασμό και, άρα, ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπούμε σε έναν κύκλο διαρκούς εμβολιασμού, με περιορισμένο αποτέλεσμα λόγω της ανεπάρκειας των εμβολίων.
Θολή προοπτική
Στην οικονομία οι επιπτώσεις της πανδημίας ήταν τραγικές το 2020 και οι εκτιμήσεις περί μιας θεαματικής ανάκαμψης το 2021, οι οποίες βασίζονταν στον έγκαιρο μαζικό εμβολιασμό, είναι κιόλας κάτι περισσότερο από θολές. Ήδη στις αρχές Φεβρουαρίου φαίνεται ότι έχει χαθεί ο Μάιος για τον τουρισμό και κινδυνεύει ο Ιούνιος. Η δε προμήθεια επιπλέον εμβολίων αναμένεται στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, άρα ο χρόνος θα είναι ελάχιστος για να σωθεί το καλοκαίρι.
Επιπλέον έχει αρχίσει να μειώνεται η δυνατότητα του κράτους να χρηματοδοτεί τα λοκντάουν, αφού, όπως ήδη διαπιστώνεται, όχι μόνο η πανδημία κρατάει περισσότερο απ’ όσο περίμενε η κυβέρνηση, αλλά και η χρήση των χρηματοδοτικών μέσων το προηγούμενο διάστημα υπήρξε ανορθολογική και ενδέχεται να χρειαστεί αναθεώρηση.
Με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση ακόμη μια φορά θα στρέψει την προσοχή και τις ελπίδες της στην Ευρώπη, από την οποία θα περιμένει:
● Την ταχεία – κατά το δυνατόν – κάλυψη του εμβολιαστικού κενού.
● Την εμπροσθοβαρή ροή κοινοτικών πόρων.
● Κάποια ένδειξη ότι τα υψηλά ελλείμματα και τα θηριώδη νέα χρέη που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της πανδημίας θα εξεταστούν με επιείκεια όταν θα έρθει η ώρα του απολογισμού των ζημιών.
