Έκκληση προς την Πολιτεία απευθύνει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατουμένου Δημήτρη Κουφοντίνα, η ζωή του οποίου κινδυνεύει άμεσα, όπως αναφέρει.
«Η Δικαιοσύνη είναι έννοια σύμφυτη με την επιείκεια και τον ουμανισμό. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων απευθύνει έκκληση στην Πολιτεία να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατουμένου Δ. Κουφοντίνα, του οποίου η ζωή κινδυνεύει άμεσα μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας και να λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας του.
Τα εγκλήματα που διέπραξε καταδικάστηκαν τόσο από τα ελληνικά δικαστήρια όσο και από τη συλλογική συνείδηση. Η Δημοκρατία έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού» αναφέρει, ειδικότερα, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων στην ανακοίνωσή της.
Εκατοντάδες νομικοί υπογράφουν για Κουφοντίνα: «Η ζωή μέγιστο αγαθό στον νομικό μας πολιτισμό»
Εκατοντάδες νομικοί αντιδρούν στην εμμονική στάση που συνεχίζει να τηρεί η κυβέρνηση απέναντι στην υπόθεση του Δημήτρη Κουφοντίνα μετά και την έκδοση της εισαγγελικής διάταξης για την παροχή κάθε ιατρικής βοήθειας ώστε να μην αντιμετωπίσει κίνδυνο η ζωή του.
Με κείμενό τους 888 νομικοί επισημαίνουν ότι «δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε τη στιγμή που η ζωή ενός κρατούμενου απεργού πείνας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο» και υπογραμμίζουν ότι ο θάνατος κρατούμενου απεργού πείνας θα αποτελεί αυταρχική τομή για την Ελληνική Πολιτεία.
Οι υπογράφοντες νομικοί επισημαίνουν ότι οι στιγμές είναι κρίσιμες και ο χρόνος μετράει αντίστροφα για να αλλάξει κεφάλαιο η Ελλάδα στα σχετικά βιβλία και να βρεθεί δίπλα στις χώρες όπου απεργοί πείνας πεθαίνουν όντας έγκλειστοι. «Όποια και αν ήταν η άποψή μας για τα όσα προηγήθηκαν, πλέον μετριόμαστε με μοναδικό ζύγι τη διατήρηση της ζωής».
Ολόκληρο το κείμενο
Όσες και όσοι νομικοί υπογράφουμε αυτό το κείμενο νιώθουμε πως δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε τη στιγμή που η ζωή ενός κρατούμενου απεργού πείνας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Το αίτημα του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα να μεταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού (συγκεκριμένα στην αντιτρομοκρατική πτέρυγα του υπογείου των γυναικείων φυλακών όπου εξέτιε την ποινή του με άλλους καταδικασμένους για παρόμοιες πράξεις) έχει σαφές έρεισμα στον νόμο 4760/2020 και τη γραμματική διατύπωση του α. 3 («επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη»).
Από τη στιγμή που ο νόμος δεν εφαρμόστηκε και ο κρατούμενος οδηγήθηκε στις φυλακές Δομοκού, ο κρατούμενος θα έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, να έχει στη διάθεσή του τις αποφάσεις της Διοίκησης (της ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής και της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών) για να γνωρίσει το σκεπτικό μεταγωγής του και να μπορεί να τις προσβάλει. Κι όμως, παρά τις σχετικές συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, δεν του χορηγούνται τα έγγραφα που τον αφορούν. Αυτή η ανασφάλεια δικαίου και η πρωτοφανής έλλειψη διαφανειας κείται εκτός νομιμότητας και εξηγεί τη σφοδρότητα της αντίδρασης του κρατούμενου που αυτή τη στιγμή θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω λέγονται πλέον εκ περισσού. Η ζωή αποτελεί το μέγιστο αγαθό στον νομικό μας πολιτισμό. Και η ζωή του συγκεκριμένου κρατούμενου βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε άμεση διακινδύνευση. Ο κρατούμενος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για τις πράξεις που τέλεσε και η έκτιση της ποινής του δεν έχει καμία σχέση με αυτές.
Το κράτος δικαίου ισχύει για όλους, δεν είναι a la carte. Τυχόν επιμονή της κυβέρνησης στην αδιάλλακτη στάση της θα σημάνει από πλευράς εκτελεστικής εξουσίας την άρρητη επιβολή θανατικής ποινής, η οποία έχει καταργηθεί στην ελληνική έννομη τάξη και για τελευταία φορά εφαρμόστηκε το 1972 από τη Χούντα.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες: ο θάνατος κρατούμενου απεργού πείνας θα αποτελεί αυταρχική τομή για την Ελληνική Πολιτεία. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για να αλλάξει κεφάλαιο η Ελλάδα στα σχετικά βιβλία και να βρεθεί δίπλα στις χώρες όπου απεργοί πείνας πεθαίνουν όντας έγκλειστοι. Όποια και αν ήταν η άποψή μας για τα όσα προηγήθηκαν, πλέον μετριόμαστε με μοναδικό ζύγι τη διατήρηση της ζωής. Ας δώσει το νεύμα η κυβέρνηση, αλλιώς το αίμα δεν θα πέσει μόνο στα χέρια όσων αδράνησαν, αλλά στα κεφάλια όλων μας.
topontiki.gr
