Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του υγειονομικού και βοηθητικού προσωπικού του ΕΣΥ κατά την διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε κανένα ουσιαστικά μέτρο ενίσχυσης των εργασιακών δικαιωμάτων του. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι και χωρίς προστασία καν του βασικού δικαιώματος στην εργασία παραμένουν ιδίως οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ως γνωστό, τα Νοσοκομεία (όπως και η Τοπική Αυτοδιοίκηση), καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (ιδίως στους τομείς καθαριότητας και σίτισης, αλλά όχι μόνον) με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πέραν και των 24μηνων. Πολλοί εργαζόμενοι βρίσκονται σε παρόμοια ομηρία, καθώς εργάζονται για πολλά χρόνια στο ΕΣΥ με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες όλων των κατηγοριών.
Οι συμβάσεις αυτές κατά τη νομολογία, δεν μετατρέπονται με δικαστική απόφαση σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, λόγω της αντίθετης πρόβλεψης του άρθρου 103 παρ.8 Σ. Στο πλαίσιο αυτό ο δικαστής, παρά το γεγονός ότι διαπιστώνει την κατάχρηση που λαμβάνει χώρα με την σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, έχει τα χέρια του δεμένα ως προς την δυνατότητα μετατροπής τους σε αόριστες. Πρόσφατα όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. C-760/18/11.02.2021, προδικαστική απόφαση του προχώρησε στον εξής νέο δικανικό συλλογισμό: «2. Η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι, όταν έχει σημειωθεί καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η υποχρέωση του αιτούντος δικαστηρίου να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει, κατά το μέτρο του δυνατού, όλες τις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου κατά τρόπο ώστε να επιβληθεί η προσήκουσα κύρωση για την κατάχρηση και να εξαλειφθούν οι συνέπειες της παραβίασης του δικαίου της Ένωσης περιλαμβάνει την εκτίμηση του ζητήματος αν οι διατάξεις προγενέστερης και εισέτι ισχύουσας εθνικής ρύθμισης που επιτρέπει τη μετατροπή διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μπορούν, ενδεχομένως, να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της σύμφωνης αυτής ερμηνείας, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά τον δημόσιο τομέα».
Τις νομικές συνέπειες της δικαστικής αυτής κρίσης θα αξιολογήσουν τα εθνικά δικαστήρια. Η Πολιτεία όμως δεν πρέπει να αναγνωρίζει μόνο στα λόγια, την προσφορά του υγειονομικού και βοηθητικού προσωπικού στα Νοσοκομεία. Η Κυβέρνηση οφείλει να βάλει φρένο σε αυτή την διαρκή κατάχρηση και εκμετάλλευση του βοηθητικού προσωπικού, προχωρώντας άμεσα σε προκηρύξεις νέων θέσεων μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ, προκειμένου να καλυφθούν με σταθερό τρόπο οι μεγάλες ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό που ανέδειξε με ιδιαίτερη ένταση η πανδημία.
Όπως δήλωσε πρόσφατα και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας, όσοι έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη από την πρώτη γραμμή έχουν απόλυτο ηθικό δικαίωμα να συγκαταλέγονται στις νέες μόνιμες θέσεις του συστήματος Υγείας.
Στο πλαίσιο αυτό ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Πρόκειται να αναλάβετε πρωτοβουλία για την δίκαιη αντιμετώπιση του προσωπικού με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες του ΕΣΥ;
2. Πρόκειται να αναγνωρίσετε και να αναβαθμίσετε οικονομικά και να επιβραβεύσετε ηθικά το υγειονομικό και βοηθητικό προσωπικό του ΕΣΥ;
