Στο κατώφλι της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης ανακύπτουν προβλήματα από την αντικατάσταση των ανθρώπων από τις έξυπνες μηχανές κι ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απασχόληση, ενώ στοίχημα είναι ο περισσότερος και ποιοτικότερος ελεύθερος χρόνος. Ήδη προηγμένες χώρες μιλούν για τετραήμερη εργασία. Η μάστιγα της πανδημίας ανέτρεψε πολλά νεοφιλελεύθερα κλισέ. Το ίδιο το Δ.Ν.Τ προτρέπει τις χώρες να ξοδέψουν για αναθέρμανση των οικονομιών. Ο πρόεδρος Μπάιντεν φορολογεί τους υπέρ πλούσιους λέγοντας ότι η Αμερική δεν κτίστηκε από τη Wall street. Ο Bernie Sanders το είπε σωστά: «η εργασία πρέπει να βγάζει τον εργαζόμενο απ τη φτώχεια και όχι να τον κρατά μέσα σ αυτή». Αυτά εκεί έξω εις την αλλοδαπή. Γιατί εδώ, 101 χρόνια από τη νομοθέτηση του οκταώρου στη χώρα μας, μια κυβέρνηση προσκολλημένη σε ατζέντες εκτός εποχής, (στο όνομα ποιων συμφερόντων και στο όνομα ποιας μεταρρύθμισης;) αποσαρθρώνει πλήρως εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αγώνες και αίμα -στην κυριολεξία. Ο υπουργός των ειδικών αποστολών (αμφίβολες ιδιωτικοποιήσεις, περιβαλλοντοκτόνος νόμος και τώρα εργασιακά) ανακοινώνει και μετρά αντιδράσεις. Παλιό κόλπο. Ψεύδονται ή είναι αποκομμένοι απ την πραγματικότητα αν πιστεύουν ότι ατομικά ο εργαζόμενος θα μπορεί να αντιδράσει στην αυθαιρεσία, στις απλήρωτες υπερωρίες και το ωράριο λάστιχο χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς το σωματείο δίπλα του. Θεσμοθετούν την ασυδοσία σε μια χώρα που ήδη το 40% όσων δουλεύει υπερωριακά δηλώνει ότι δεν πληρώνεται τις υπερωρίες του. Κι όλα αυτά τα νομοθετούν μέσα στην πανδημία! Τουλάχιστον όταν φέρνουν τέτοια εκτρώματα ας μην τολμήσουν να μιλούν για ατομική ευθύνη των διαδηλωτών και απαγορευμένες πορείες...
