Αληθινός, εργατικός, αποτελεσματικός και χαμηλών τόνων. Αυτός είναι ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Φάνης Σπανός ο οποίος αγαπάει την Τοπική Αυτοδιοίκηση την οποία υπηρετεί 11 χρόνια. Σήμερα, ενάμιση μήνα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια μιλάει στο Eviatop για όλα. Για τον εφιαλτικό Αύγουστο, για το αύριο της Βορείου Ευβοίας, για τα σενάρια όχλησης του Μαξίμου…
ΕΡ.: Tελικά τι έφταιξε και συνέβη αυτή η πανωλεθρία στη Βόρεια Εύβοια;
ΑΠ.: Πολλά. Ήδη επεσήμανα δημοσίως αυτά που θεωρώ ως τα πλέον βασικά και σχετίζονται με την απουσία δυνάμεων ικανών να κατασβέσουν τη φωτιά, ειδικά τις πρώτες μέρες, που αυτό ήταν εφικτό. Ωστόσο, έχω πει επανειλημμένα ότι δεν αρκεί η πολιτική ή η δημοσιογραφική συζήτηση για το θέμα. Απαιτείται και έρευνα σε βάθος, ώστε να χαρτογραφηθούν όλες οι αιτίες. Και για λόγους διδακτικούς για το μέλλον και, το κυριότερο, για λόγους ηθικής αποκατάστασης, για την "κάθαρση".
ΕΡ.: Μέσα στην ένταση της καταστροφής στη Βόρεια Εύβοια υπήρξαν φωνές δυσαρέσκειας, προς το πρόσωπο σας, πώς το σχολιάζετε;
ΑΠ.: Ανθρώπινο, σεβαστό, κατανοητό. Οι άνθρωποι μιλούσαν σε αυτούς που έβλεπαν εκείνες τις στιγμές. Στον ανθρώπινο πόνο και μάλιστα στην κορύφωσή του, δεν μπορείς να απαιτείς νηφαλιότητα και πραότητα. Και είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λίγες μέρες μετά, μας έβαζαν στα σπίτια τους και έλεγαν με συγκίνηση "ήσουν δίπλα μας, δεν θα το ξεχάσουμε." Αλλά και την αγωνιώδη παραίνεση "κάντε τώρα όλοι μαζί κάτι να σωθεί ο τόπος μας". Αυτή η απλή κουβέντα πρέπει να είναι - για όλη την Πολιτεία - το "Ευαγγέλιό" μας.
ΕΡ.: O κ. Μπένος είναι ικανός αλλά δεν είναι και μάγος, και το κυριότερο δεν είναι Ευβοιώτης ώστε να έχει γνώση των προβλημάτων. Τι πρέπει να γίνει και τι πρέπει να αποφευχθεί για να πετύχει στο έργο του;
ΑΠ.: Έχουμε από ετών μια εξαιρετική συνεργασία με τον Σταύρο Μπένο και πιστεύω βαθιά ότι η συνδρομή του θα είναι πολύτιμη στους σχεδιασμούς για την ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας. Και είναι σημαντικό ότι αυτό που από δεκαετίες στερήθηκε η Εύβοια, ένα συντονισμένο ενδιαφέρον του κεντρικού Κράτους πάνω στα προβλήματά της, γίνεται για πρώτη φορά πράξη. Θα δουλέψουμε συνεργατικά, όλοι οι φορείς, Δήμοι, Περιφέρεια, Κυβέρνηση. Θα δουλέψουμε ισορροπώντας και συνδυάζοντας τα άμεσα ζητούμενα με τα μεσοπρόθεσμα και τα στρατηγικά που χρειαζόμαστε. Το πιο βασικό, θα δουλέψουμε με σχεδιασμό που να εκπορεύεται από την κοινωνία και θα αναφέρεται απευθείας στην κοινωνία.
ΕΡ.: Η επόμενη μέρα βρίσκει τους κατοίκους της Βορείου Ευβοίας σε απελπισία και απόγνωση. Οι εξαγγελίες και τα μέτρα στήριξης φαίνεται πως δεν επαρκούν. Πόσο αισιόδοξος είστε ότι θα μπορέσει ξανά η περιοχή να σταθεί στα πόδια της;
ΑΠ.: Τα μέτρα στήριξης που αποφασίστηκαν είναι πολύ μεγαλύτερα από κάθε άλλη παρόμοια περίσταση στο παρελθόν και αποδίδονται ταχύτερα από ποτέ. Μόλις σε λίγες μέρες βγήκαν οι προκαταβολές, όταν με τον παλιό Νόμο, περνούσαν χρόνια ολόκληρα. Όμως, πάντα πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε ταχύτεροι. Αλλά και κάτι στο οποίο επιμένουμε πολύ και καθημερινά. Να είμαστε πιο συμπεριληπτικοί, να μη μείνει κανένας πολίτης και καμία επιχείρηση εκτός πλαισίου αποζημιώσεων.
ΕΡ.: Οι φωτιές άναψαν και «φωτιές» πολιτικές. Η τοποθέτησή σας στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Αιδηψό και συγκεκριμένα η φράση σας ότι «σύμφωνα με συζητήσεις κατοίκων τις ημέρες της φωτιάς, οι πυροσβέστες είχαν εντολή μη κατάσβεσης» έδωσε την αφορμή για μία σειρά σεναρίων με κυριότερο ότι υπήρξε σοβαρή ενόχληση του Μεγάρου Μαξίμου…
ΑΠ.: Μια φράση μου με πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο στρεβλώθηκε, καλλιεργώντας στιγμιαία ένα σενάριο, ότι δήθεν υπήρχε σχέδιο να καεί η Εύβοια. Κάτι τέτοιο θα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Οι μόνοι που πραγματικά ενοχλήθηκαν από αυτή τη φράση και την διευκρίνισή της είναι όσοι αρέσκονται να πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας και όσοι επενδύουν στην καταστροφολογία. Και σίγουρα αυτοί δεν βρίσκονται στο Μέγαρο Μαξίμου.
ΕΡ.: Δύο χρόνια συμπληρώσατε στο τιμόνι της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και ο χρόνος πλέον αρχίζει αργά αλλά σταθερά να μετράει αντίστροφα. Υπάρχουν φήμες που θέλουν και άλλους μνηστήρες από την Εύβοια για τον Περιφερειακό θώκο, οι οποίοι προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο με εσάς. Πως αντιμετωπίζετε όλα αυτά τα σενάρια;
ΑΠ.: Έχει πραγματικά ενδιαφέρον - και πρέπει να το αξιολογήσουμε όλοι - πριν από τα μισά ακόμα της θητείας μας, κάποιοι να ασχολούνται αποκλειστικά με το να κάνουν εκλογές. Προσωπικά προτιμώ να εστιάζω στη δουλειά μου στην Περιφέρεια, η οποία είναι και πολλή και απαιτητική. Θα έρθει και η ώρα των εκλογών. Είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων.
Από εκεί και πέρα, Δημοκρατία έχουμε και κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα. Ευπρόσδεκτη λοιπόν η πολυφωνία, με την ελπίδα ότι κάθε φωνή, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προσέγγισης, θα έχει ως μοναδικό πρόκριμα το καλό του τόπου μας. Μακριά από προσωπικές στρατηγικές και αυτοαναφορικές προσεγγίσεις. Να μη μείνουμε στο «εγώ», αλλά να «είμαστε στο εμείς», για να θυμηθούμε, στην επετειακή μας χρονιά, και τον Στρατηγό Μακρυγιάννη…
ΕΡ.: Υπηρετείτε την Τοπική Αυτοδιοίκηση από το 2010. Ποια ήταν η χειρότερη και ποια η καλύτερη στιγμή σε αυτή την 11χρονη πορεία σας;
ΑΠ.: Η Αυτοδιοίκηση, όπως και κάθε απαιτητική δραστηριότητα, έχει πολλές δύσκολες στιγμές. Στις πιο δύσκολες θα κατατάξω τις φυσικές καταστροφές. Εκεί μετριέσαι με τον πόνο, την αγωνία, τον φόβο των συμπολιτών σου, αλλά και τον δικό σου. Στις ευχάριστες, κάθε φορά που προσφέρουμε μια καλή υπηρεσία στον τόπο μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που άνοιξε τις πόρτες του το Νέο Νοσοκομείο Χαλκίδας, ύστερα από ένα μαραθώνιο - ράλι γεμάτο εμπόδια και δυσκολίες. Ή όταν τελεσφόρησε ο τεράστιος αγώνας με τον οποίο πετύχαμε τον υπερδιπλασιασμό του ΕΣΠΑ της Περιφέρειάς μας και εξασφαλίσαμε 426 εκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα χρόνια. Αλλά και σε κάθε μικρή νίκη της καθημερινότητας, σε ένα γεφυράκι, έναν κόμβο, μια σημαντική πολιτιστική δράση, ή όταν αδειοδοτούμε μια παραγωγική επιχείρηση.
ΕΡ.: Έχετε υπηρετήσει και τον Α’ και τον Β΄βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μία τετραετία στο Δήμο Χαλκιδέων και 7 χρόνια τώρα στην Περιφέρεια. Ψηφίζετε «δαγκωτό» Β΄Βαθμό;
ΑΠ.: Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Ο πρώτος βαθμός Αυτοδιοίκησης, ο Δήμος, προσφέρει ξεχωριστές συγκινήσεις με κυριότερη την αμεσότητα στην επαφή με τον πολίτη. Είναι ένα στοιχείο που έχω προσπαθήσει να κρατήσω στα χρόνια που υπηρετώ τον δεύτερο βαθμό, όσο δύσκολο και αν είναι κάτι τέτοιο σε μια Περιφέρεια με σχεδόν 600.000 πολίτες. Πάντως ναι, η χαρά της δημιουργίας - ακόμη και μέσα από τις δυσκολίες - που προσφέρει η περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και ειδικά σε μια Περιφέρεια όπως η Στερεά Ελλάδα είναι κάτι που πλέον δεν αλλάζω με τίποτα.
ΕΡ.: Η εξουσία αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα και παρά το γεγονός ότι σε ηλικία 29 ετών είχατε αναλάβει την Αντιδημαρχία Οικονομικών, Πολεοδομίας και Κυκλοφοριακών Ρυθμίσεων του Δήμου Χαλκιδέων και στα 30 την Αντιπεριφέρεια Εύβοιας «δεν καβαλήσατε το καλάμι». Πόση προσπάθεια χρειάζεται για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου που ασχολείται με τα κοινά;
ΑΠ.: Είναι εξαιρετικά εύκολο, (όσο και θλιβερό) όταν κατέχεις μια θέση ευθύνης - οποιαδήποτε - να ξεγελαστείς και να σου μπει η ιδέα ότι είσαι κάτι διαφορετικό από τους άλλους ανθρώπους. Γενικότερα να ενδώσεις σε πειρασμούς οποιασδήποτε φύσεως. Όμως, για να προστατεύσεις τον εαυτό σου, αλλά και την κοινωνία που σε εκλέγει από τέτοια φαινόμενα, πρέπει να είσαι πάρα πολύ συνειδητοποιημένος στο γιατί ασχολείσαι με τα κοινά.
Και εγώ δεν είμαι αλάθητος. Όμως γνωρίζω πάρα πολύ καλά τι
θέλω από την παρουσία μου στα κοινά. Και αυτό που θέλω δεν έχει να κάνει με την
ατομική μου εξύψωση, αλλά με την αγάπη μου για έναν ευλογημένο τόπο, που έχει
πολλές ανάγκες και ακόμη περισσότερες προοπτικές.
ΕΡ.: Τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική, έγραφε ο Ναπολέων Βοναπάρτης: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου….
ΑΠ.: Θα …στενοχωρήσω τον Στρατηγό, αλλά ειδικά στο τρίτο έχω άλλη άποψη. Όποιος αναγνωρίζει τα λάθη του γίνεται καλύτερος και κερδίζει την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του. Γιατί στην πολιτική δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός η προστασία του προφίλ μας, αλλά η υπηρέτηση του τόπου. Ειδικά στην Αυτοδιοίκηση μετρά λίγο αυτό που λες και πολύ αυτό που κάνεις. Όλοι μας κάποτε δεν θα είμαστε σε αυτές τις θέσεις. Όμως θα είναι εκεί το έργο μας να το κρίνει η κοινωνία και να μας κατατάξει ανάλογα.
