Σκληρή κριτική από τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας Γιώργο Χριστοφορίδη στα σχέδια της κυβέρνησης και της Επιτροπής Μπένου για τη Βόρεια Εύβοια. Αναρωτιέται εάν θα οικοδομηθεί δασική και γεωργική γη ανάμεσα στους αγροτικούς οικισμούς και από πότε επιτρέπεται να ανατίθεται σε ιδιώτες ο χωροταξικός-πολεοδομικός σχεδιασμός.
Οταν το κράτος μπαίνει στο ψυγείο και αναλαμβάνουν οι «άριστοι» την περιβαλλοντική αποκατάσταση, εγείρεται η απειλή της ανεξέλεγκτης εισβολής συμφερόντων που μεταβάλλουν άρδην το περιβάλλον, τη φυσιογνωμία και τον τρόπο ζωής. Κάπως έτσι συνοψίζεται η αυστηρή κριτική που έγινε στη Βουλή από το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας απέναντι στα όσα «οραματίζεται» η κυβέρνηση για την κατεστραμμένη από τις φωτιές Βόρεια Εύβοια, μέσω της Επιτροπής Μπένου.
Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Γιώργος Χριστοφορίδης μίλησε την περασμένη Τρίτη στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, εκπροσωπώντας και τον φορέα «Παρατηρητήριο Αναδάσωσης 2021». Οι επισημάνσεις του προκάλεσαν έντονο μούδιασμα στην αίθουσα καθώς το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας είναι φορέας στον οποίο συμμετέχουν πρόσωπα υψηλού κύρους, όπως ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχαήλ Δεκλερής και ο ακαδημαϊκός Χρήστος Ζερεφός.
«Το μέγεθος της φετινής καταστροφής που έπληξε όλη σχεδόν την Ελλάδα (Εύβοια, Αττική, Πελοπόννησο, Β. Ελλάδα κ.α.) θα επέβαλλε ίσως τη δημιουργία κάποιων νέων οργανωτικών δομών, πάντοτε μέσα στο ίδιο το κράτος, λόγου χάρη ειδικές υπηρεσίες με αποκεντρωμένες κατά περιοχή αρμοδιότητες που θα καλύπτουν την ύλη περισσοτέρων υπουργείων. Αυτό είναι το πρώτο θέμα που θα έπρεπε να είχε απασχολήσει την κυβέρνηση. Εκείνη όμως διάλεξε διαφορετικό δρόμο», ανέφερε ο κ. Χριστοφορίδης αφού προηγουμένως σημείωσε ότι η «καμένη φύση» δεν είναι πεδίο ανοιχτό σε κάθε δημιουργική παρέμβαση, όπως μια πόλη που ισοπεδώθηκε από σεισμό ή πυρκαγιά: «Χρειάζονται χρόνο, χώρο και ησυχία για να λειτουργήσουν οι φυσικές διαδικασίες αναγέννησης, υποβοηθούμενες αν, όπως και όσο χρειάζεται», τόνισε.
Περνώντας στον πυρήνα της κριτικής, ο κ. Χριστοφορίδης μίλησε για την απειλή «ανεξέλεγκτης εισβολής συμφερόντων που μεταβάλλουν άρδην το περιβάλλον, τη φυσιογνωμία και τον τρόπο ζωής μιας περιοχής, παραμερίζοντας, εν ονόματι της έκτακτης ανάγκης, πραγματικά εμπόδια και νομικές διαδικασίες που ίσχυαν μέχρι τότε και αξιοποιώντας την απόγνωση των κατοίκων που έχουν δικαιολογημένα απολέσει τις αντιστάσεις τους».
Ανέφερε ότι τα σχέδια «ούτε το κράτος τα εκπόνησε ούτε περιορίζονται στην αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από τις πυρκαγιές», ενώ αντιμετωπίζουν την καταστροφή ως ευκαιρία. «Για ποιον άραγε λόγο είναι ευκαιρία η καταστροφή μιας περιοχής όπως η Εύβοια; Γιατί είναι η Εύβοια πιο ελκυστική σήμερα, με το οδυνηρά κατεστραμμένο της πρόσωπο και τους απελπισμένους κατοίκους, απ’ ό,τι χτες που ήταν καταπράσινη, με δάση, οικοτόπους, γραφικά χωριά, χλωρίδα και πανίδα μοναδικά στο είδος τους; Τι δεν μπορούσε να συμβεί σε αυτήν χθες αλλά επιτρέπεται να συμβεί σήμερα;» αναρωτήθηκε ο κ. Χριστοφορίδης μιλώντας για «κεφαλαιοποίηση της συμφοράς».
Ανασχεδιασμός
Επικαλούμενος τις σχετικές ανακοινώσεις αλλά και την παρουσίαση των προτάσεων στην Επιτροπή της Βουλής, ο κ. Χριστοφορίδης ανέφερε ότι «όλες οι σημαντικές αποφάσεις φαίνεται να έχουν ήδη ληφθεί, έστω κι αν δεν έχουν αποτυπωθεί σε νομικά κείμενα». Οι αποφάσεις αφορούν όχι την αποκατάσταση αλλά τον πλήρη και εκ βάθρων χωροταξικό και πολεοδομικό επανασχεδιασμό της περιοχής σε επίπεδο υποδομών, οικονομίας, τουρισμού, παιδείας, πολιτισμού. Επίσης έχουν ανατεθεί και εκπονούνται δέκα μελέτες χωρίς να έχουν οριοθετηθεί οι αναδασωτέες εκτάσεις.
Ολα τα παραπάνω λέει ότι αποτελούν ένα νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Σχέδιο της Εύβοιας και ειρωνικά σχολιάζει ότι τον έκαναν να αναρωτηθεί εάν υπήρξε νομοθετική ρύθμιση δεδομένου ότι ο χωροταξικός-πολεοδομικός σχεδιασμός «αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε πολλά στάδια και διεξάγεται από τα όργανα της επαγγελματικής Δημόσιας Διοίκησης, τα οποία ασκούν ουσιαστικές αρμοδιότητες αντίστοιχες προς τις ειδικότητές τους» και είναι διαδικασία που «δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την απλή υπογραφή ή έγκριση σχεδίων που έχουν εκπονήσει με δικά τους στελέχη και δικές τους διαδικασίες κάποιοι ιδιώτες, όσο έμπειροι και έγκριτοι κι αν είναι αυτοί».
Ο κ. Χριστοφορίδης αναρωτήθηκε επίσης εάν υπάρχει πρόθεση να οικοδομηθεί η δασική και γεωργική γη ανάμεσα στους αγροτικούς οικισμούς της Εύβοιας και υπενθύμισε ότι «κατά το Σύνταγμα και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός ανήκει στον σκληρό πυρήνα του κράτους». Ζήτησε μάλιστα από τους παρισταμένους βουλευτές και αξιωματούχους να τον διορθώσουν διότι εκείνος δεν γνωρίζει ρύθμιση «που να αφαιρεί τις σχετικές αρμοδιότητες από τα αντίστοιχα υπουργεία και να εξουσιοδοτεί τον πρωθυπουργό να τις αναθέσει σε Επιτροπή».
«Το ελληνικό κράτος δεν είναι tabula rasa όπου μπορεί κανείς να αποφασίζει εκτός του πλαισίου των νομοθετημένων αρμοδιοτήτων του», σημείωσε ο Γ. Χριστοφορίδης, σχολιάζοντας και την παρουσίαση της Επιτροπής Μπένου με τον τίτλο «Πώς ονειρευόμαστε τη βόρεια Εύβοια μετά από 10 χρόνια; Ενα εθνικό υπόδειγμα»: «Ο καθένας από εμάς μπορεί φυσικά να ονειρεύεται, αλλά μόνο το κράτος δικαιούται να αποφασίζει ποιο από όλα τα όνειρα θα πραγματοποιηθεί τελικά», επισήμανε, τονίζοντας ότι υπάρχουν διαδικασίες με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και «κανείς δεν εξαιρείται από αυτές όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι».
Αναρωτήθηκε, τέλος, αν ο χώρος που μελετούν οι μελετητές θα περιλαμβάνει και τμήματα αναδασωτέων εκτάσεων στις οποίες θα τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες και «θα εκτελεστούν και άλλα έργα με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» και έκλεισε συνοψίζοντας ότι «οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παρούσας “αποκατάστασης” είναι στην κυριολεξία πρωτοφανείς και αδύνατο να προβλεφθούν».
efsyn.gr του Άρη Χατζηγεωργίου
