Στην αυστηροποίηση των αδικημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας των ανηλίκων, παραθέτοντας επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ, καθώς και στην πρόληψη εγκλημάτων, που εκδηλώνουν την έμφυλη βία κατά των γυναικών αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Βουλευτής Εύβοιας Θανάσης Ζεμπίλης κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, στο πλαίσιο της συζήτησης του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης περί τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που ψηφίζεται σήμερα. Επικαλούμενος την επαγγελματική του ιδιότητα και την εμπειρία που απορρέει από τη μάχιμη δικηγορία, ο Θανάσης Ζεμπίλης προσέγγισε ολιστικά τις αλλαγές που προωθούνται με το συγκεκριμένο Σ/Ν, τονίζοντας ότι «οι διατάξεις του ΠΚ δεν συνιστούν μηχανιστικές ρυθμίσεις, περιορισμένες στα όρια ενός νομικού μικρόκοσμου, αλλά, αντίθετα, αφορούν συνολικά την κοινωνική οργάνωση και την οικονομική δραστηριότητα. Είναι προφανές, συνεπώς, ότι η θέσπιση ενός τέτοιου νομοθετήματος ,που θέτει τα κοινωνικά διακυβεύματα της εποχής του, θα πρέπει να αναζητά ευρύτερες συναινέσεις και συμμαχίες».
Απέναντι στην πολιτική της ήπιας και χαλαρής διαχείρισης του αντικοινωνικού φαινομένου, συνέχισε ο βουλευτής, η ΝΔ είχε δεσμευτεί εξαρχής ότι θα αποκαθιστούσε το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, με την επανεξέταση διατάξεων του ΠΚ, που ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, οι οποίες θα κρίνονταν προβληματικές στην πορεία του χρόνου. Πράγματι, κατά το διάστημα που διέρρευσε, η κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με νέες μορφές υψηλής έντασης εγκληματικότητας. Βρέθηκε αντιμέτωπη με ασυνήθιστα πολλά περιστατικά βάναυσων και ακραίων αντικοινωνικών επιθέσεων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το πανελλήνιο συγκλονίστηκε από ειδεχθή εγκλήματα πρωτοφανούς αγριότητας για τα ελληνικά δεδομένα. Και είναι γεγονός ότι τέτοια εγκλήματα ενεργοποιούν την έντονη απαξία του κοινωνικού σώματος. Του κοινωνικού σώματος, που με υπευθυνότητα και ωριμότητα, θέτει το ανώτατο όριο "στο κατώφλι ανοχής" της πολιτείας».
Συνεχίζοντας, ο Θανάσης Ζεμπίλης ανέφερε ότι «με το παρόν Σ/Ν θωρακίζεται η ασφάλεια των πολιτών και ικανοποιείται το κοινό περί δικαίου αίσθημα με την θέσπιση διατάξεων, για την αυστηροποίηση του τρόπου χορήγησης της υφ´ όρου απόλυσης και της συνακόλουθης πραγματικής έκτισης της ποινής σε συγκεκριμένα αδικήματα, όπως τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας, της εμπορίας ανθρώπων, της εγκληματικής οργάνωσης, της τρομοκρατίας, της αρπαγής ανηλίκων, της ληστείας και της εκβίασης, όπως επίσης στην αυστηροποίηση του πλαισίου ποινών σε εγκλήματα μείζονος ποινικής απαξίας, όπως αυτά της ανθρωποκτονίας, του ομαδικού βιασμού, του θανατηφόρου βιασμού, της θανατηφόρας ληστείας καθώς και του βιασμού σε βάρος ανηλίκου. Ποιος διαφωνεί με την αναβάθμιση των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας ανηλίκων; Εδώ έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, κατά το έτος 2020 είχαμε κατά μέσο όρο μία καταγγελία για βιασμό ανηλίκου κάθε εβδομάδα. Αναλυτικότερα, καταγράφηκαν στην Ελλάδα 244 υποθέσεις εκμετάλλευσης γενετήσιας αξιοπρέπειας ανηλίκων και 300 υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης και πορνογραφίας».
Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο Βουλευτής Ευβοίας έκανε τρεις επισημάνσεις:
«Πρώτον, με το παρόν Σ/Ν αναφερόμαστε και διακρίνουμε
συγκεκριμένη κατηγορία αδικημάτων. Κατά τα λοιπά, ο κανόνας θα πρέπει να είναι,
ιδιαίτερα ως προς τα πλημμελήματα, η αποκλιμάκωση της ποινικής καταστολής και η
υιοθέτηση εναλλακτικών ποινών, στο πλαίσιο ενός αναλογικού και επιεικούς
συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Αυτή είναι η κατεύθυνση της ΕΕ, αυτό
επιτάσσει η φιλελεύθερη ιδεολογία και το σύστημα αξιών του δυτικού κόσμου.
Δεύτερον, με το δεδομένο ότι η αυστηροποίηση δεν είναι πανάκεια, ενίοτε δε είναι και ατελέσφορη, θα πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος στην πρόληψη. Ιδιαίτερα, σε αδικήματα που εκδηλώνουν με ακραίο τρόπο, την ενδοοικογενειακή και την έμφυλη βία κατά των γυναικών. Απαιτούνται, παρεμβάσεις ευαισθητοποίησης και πρόληψης, προκειμένου να εξαλειφθούν τα στερεότυπα που τυφλώνουν και κάποιες φορές σκοτώνουν.
Τρίτον, η παραμονή για μεγαλύτερο διάστημα στις φυλακές αυξάνει τον κίνδυνο ιδρυματισμού των κρατουμένων. Και οι συνθήκες στις φυλακές έχουν μεγάλη σημασία, όχι μόνο γιατί αποτελούν τον καθρέπτη μιας κοινωνίας, αλλά και για λόγους δημοσίας τάξης. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, τους κρατουμένους θα τους συναντήσουμε και πάλι μπροστά μας μετά την αποφυλάκισή τους. Και έχει σημασία τότε να είναι μεταμελημένοι και αν μη τι άλλο, να μην έχουν μυηθεί σε αναβαθμισμένη εγκληματική δράση. Είναι προφανές, συνεπώς, ότι ο υποτροπιασμός στην εγκληματικότητα είναι δείκτης της αποτυχίας και της παρακμής μιας κοινωνίας, δείκτης αποτυχίας ενός ολόκληρου πολιτισμού. Άρα, θα πρέπει να επενδύσουμε στον σωφρονισμό των κρατουμένων, στις συνθήκες κράτησης, στην εκπαίδευση, στην περιοδική τους επικοινωνία με την κοινωνία και εν τέλει στην ομαλή τους επανένταξή σε αυτήν. Γνωρίζω, βέβαια, ότι πολλές από τις αρμοδιότητες αυτές δεν ανήκουν στο υπουργείο σας. Αλλά, οφείλουμε να έχουμε μία ολιστική προσέγγιση του ποινικού φαινομένου.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι το παρόν ΣΝ θέτει τις εγγυήσεις και τα όρια που επιτρέπουν την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ της ασφάλειας και της ελευθερίας των πολιτών. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο σπουδαίος φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ η ελευθερία των πολιτών εξαρτάται κυρίως από την ποιότητα της ποινικής νομοθεσίας».
