Με αφορμή την ημέρα των Χριστουγέννων το Politico δημοσίευσε ένα αιρετικό άρθρο για τον Χριστό και συγκεκριμένα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του.
Άραγε ο Μεσσίας ήταν Αριστερός ή Δεξιός; Και γιατί παραδοσιακά η μορφή του Χριστού έχει συνδεθεί με την Δεξιά;
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η συζήτηση για τη θέση του Ιησού στη σφαίρα της επίγειας πολιτικής πραγματοποιείται από τους βιβλικούς χρόνους. Ερωτηθείς από τον Ρωμαίο κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο αν ήταν βασιλιάς των Εβραίων, ο Ιησούς απάντησε. «Το βασίλειό μου δεν είναι αυτού του κόσμου».
«Το μήνυμα του Ιησού είναι ένα θρησκευτικό μήνυμα, δεν είναι ένα πολιτικό μήνυμα», αναφέρει ο Barrios Prieto, γενικός γραμματέας της Επιτροπής των Επισκοπικών Συνδιασκέψεων της ΕΕ.
«Αν και προφανώς, το μήνυμα του Ιησού - η διδασκαλία του Ιησού - έχει πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις», συμπληρώνει στη συνέχεια.
Από τον Μεσαίωνα έως την εποχή των πιο πρόσφατων στοχαστών όπως ο Χέγκελ και ο Νίτσε, η συζήτηση για τον Ιησού «έχει δημιουργήσει μια πολιτιστική βιομηχανία», αναφέρει ο Μάρκο Φιλόνι, πολιτικός φιλόσοφος στο Πανεπιστήμιο της Πανεπιστημιούπολης Link της Ρώμης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούνται σύγχρονες πολιτικές κατηγορίες όταν μιλάμε για τον Ιησού - «με τον ίδιο τρόπο δεν θα τις εφαρμόζαμε σε άλλα ιστορικά πρόσωπα όπως ο Τζένγκις Χαν».
Πώς συνδέθηκε με την Δεξιά
Το Politico σημειώνει πως ο Χριστός μπορεί να κατάγονταν από φτωχή οικογένεια, να ήταν φτωχός και να συναναστρέφονταν άτομα που βρίσκονταν στο περιθώριο της κοινωνίας, όμως έχει συνδεθεί με την Δεξιά.
Σύμφωνα με το άρθρο, το όνομα του και οι πράξεις του έχουν διαστρεβλωθεί από ηγέτες ακροδεξιών μορφωμάτων, όπως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας.
Μάλιστα, η τεράστια σύνδεση φαίνεται πως άρχισε να γίνεται μετά την οικονομική κρίση του 2007 και ιδιαίτερα μετά το μεταναστευτικό ζήτημα που ξέσπασε σε όλη την Ευρώπη.
Συγκεκριμένα, οι πιο πρόσφατες ανατροπές της Ευρώπης έχουν δημιουργήσει μια νέα ομάδα πολιτικών κομμάτων που παίρνουν το λάβαρο του Χριστιανισμού ως μέρος της πολιτικής ταυτότητας.
Η οικονομική κρίση του 2007-2008 και η μεταναστευτική κρίση 2015-2016 δημιούργησαν «σε μεγάλους τομείς της κοινής γνώμης ένα εκτεταμένο αίσθημα παρακμής και προκάλεσαν μια διάθεση φόβου και καχυποψίας ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τον φιλελευθερισμό, τους ξένους… με λίγα λόγια, ενάντια στην ίδια την ιδέα μια ανοιχτή κοινωνία», τονίζει ο Iacopo Scaramuzzi, συγγραφέας ενός βιβλίου για το πώς οι λαϊκιστές έχουν χρησιμοποιήσει τον Χριστιανισμό.
«Όλοι αυτοί οι πολιτικοί άρχισαν ξαφνικά να χρησιμοποιούν τον Χριστιανισμό και τα χριστιανικά σύμβολα με πολύ εργαλειακό τρόπο, προκειμένου να καθησυχάσουν την εκλογική τους περιφέρεια», προσθέτει στη συνέχεια.
Ο άνθρωπος δημιουργεί τον Θεό
Η πολιτική αυτών των νέων κινημάτων συχνά δεν έχει να κάνει με την πίστη. Οι λαϊκιστές πολιτικοί σπάνια είναι θιασώτες. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν έχουν καν παραδοσιακή οικογένεια: ο Τραμπ και ο Σαλβίνι έχουν χωρίσει. Η Μελώνη είναι ανύπαντρη μητέρα. Και στην Ευρώπη τουλάχιστον, οι εκλογικές τους περιφέρειες γίνονται πιο κοσμικές.
Ο εναγκαλισμός της θρησκείας συχνά αφορά λιγότερο την πίστη παρά τη νοσταλγία. «Αναγνωρίζουν τον Χριστιανισμό ως κοινή γλώσσα, μια αύρα παράδοσης, μια άνετη ανάμνηση ενός χρυσού παρελθόντος, όταν δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε γάμοι ομοφυλόφιλων, ούτε μουσουλμάνοι στην πόλη», είπε ο Scaramuzzi.
Ο Ιησούς, είπε, μετατρέπεται σε «δείκτη ταυτότητας».
Το αν πιστεύει κανείς ότι ο Ιησούς ήταν στα δεξιά ή στα αριστερά εξαρτάται γενικά από το πού βρίσκεται στο πολιτικό φάσμα. Μια πρόσφατη μελέτη στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι, όταν πρόκειται για πολιτική, ο άνθρωπος δημιουργεί τον Θεό κατ' εικόνα του και όχι το αντίστροφο.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους ερωτηθέντες να φανταστούν τι θα σκεφτόταν ο Ιησούς για τα σύγχρονα ζητήματα. Οι Χριστιανοί Ρεπουμπλικάνοι φαντάζονταν έναν Ιησού που έτεινε να είναι κατά της αναδιανομής του πλούτου, των παράνομων μεταναστών, των αμβλώσεων και των γάμων ομοφύλων. Ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες πίστευαν ότι θα είχε πολύ πιο φιλελεύθερες απόψεις, δίνοντας προτεραιότητα στη φιλανθρωπία προς τους μετανάστες παρά, ας πούμε, την αντίθεση στην άμβλωση.
Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού Πιέτρο Παρολίν προειδοποίησε κατά της πολιτικοποίησης του Θεού όταν τον Σεπτέμβριο συνάντησε τους ηγέτες του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), το οποίο περιλαμβάνει τους Χριστιανοδημοκράτες της ηπείρου.
«Στον Χριστιανισμό, δεν επιλέγεις αυτό που σου αρέσει περισσότερο ή αυτό που είναι πιο άνετο», είπε. «Στον Χριστιανισμό, πρέπει να αποδεχθείς τα πάντα», καθώς δεν είναι σαν να «πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ».
Αυτές τις μέρες, τουλάχιστον για το Βατικανό, το μεγαλύτερο μέλημα δεν είναι να εισχωρήσει η θρησκεία στην κοσμική πολιτική, αλλά να κρατήσει τις πολιτικές μάχες για την ταυτότητα εκτός θεμάτων πίστης.
ΠΗΓΗ: politico.eu
