Συνεχίζεται ο απολογισμός του 2021 από τον πρώην υπουργό Κώστα Μαρκόπουλο. Σειρά χθες είχε ο απολογισμός της οικονομίας.
2021:ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Όλα γίνονται για τα χρήματα τελικά;
Όχι βέβαια. Όμως τα χρήματα, ο οικογενειακός κουμπαράς, σε διαστολή ο εθνικός προϋπολογισμός είναι εργαλείο ζωής. Ακούμε γύρω μας έντεχνα διαρθρωτικές "καλές ειδήσεις" για επενδύσεις, ξενέρωμα της χώρας, μείωση ανεργίας, νέες θέσεις εργασίας κλπ. Γίνονται όλα αυτά; Ναι γίνονται κάποια άλλα το κλίμα των ευκαιριών δεν υπάρχει.
Η αλήθεια είναι ότι στην χώρα υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων με χαμηλές έως εξευτελιστικές αμοιβές(χειροτερεύει διαρκώς) που δεν επιτρέπουν καλή πρόβλεψη για το μέλλον της νεώτερης γενιάς. Η πανδημία άδειασε τα ταμεία και εκτίναξε το ήδη υψηλό μας χρέος . Είμαστε η πλέον χρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης με μια οικονομία απόλυτα εξαρτώμενη από το τουριστικό εισόδημα που είναι το 20% του ΑΕΠ.
Και βέβαια έχουμε απόλυτα ασθενείς ελεγκτικούς μηχανισμούς με αποτέλεσμα η ακρίβεια να είναι πολύ υψηλή, το ρεύμα το.ακριβότερο στην Ευρώπη και τα καύσιμα με την υψηλότερη φορολογία. Που αυτά; στην Ελλάδα με τους χαμηλότερους μισθούς μετά την Βουλγαρία. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι αλυσίδες θριαμβεύουν. Λυπάμαι αλλά το κοινωνικό κράτος δεν ζει πια στην Ελλάδα. Κάποιοι στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι μόνο με μεγάλες επενδύσεις θα έρθει ο πλούτος. Μα κι αυτές πάνε σαν την χελώνα. Δυστυχώς ο καθρέπτης της οικονομίας είναι το εισόδημα της μεσαίας τάξης που συρρικνώνεται διαρκώς. Το Ταμείο Ανάκαμψης είμαι το μόνο φωτεινό σήμα άλματος προς τα εμπρός αν και διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες για τον τρόπο διανομής σε επιμέρους έργα. Προς το παρόν αργεί και σε αυτήν την τετραετία δεν θα δούμε έργα παρά μόνο ανακοινώσεις.
Φωτεινή προώθηση της οικονομίας η ηλεκτρονική διακυβέρνηση που βοηθά πολύ.
Γενικά οι ελπίδες από μια φιλελεύθερη κυβέρνηση έχουν ήδη ξεθωριάσει. Η αλλαγή ταχύτητας έγινε μόνο στους φόρους κι αυτή δειλή και μικρή και ήδη την κατάπιε ο πληθωρισμός. Όλα τα άλλα είναι τα ίδια σε ότι αφορά τον πολίτη Δυστυχώς. Όχι γιατί περιμένει κανείς μεταμόρφωση αλλά επειδή ειπώθηκαν πολλά και μεγάλα και τώρα τα ψάχνουμε..
Η περίοδος που περνάμε χωρίς τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις ελλειμμάτων (λόγω κορονοιου) ήταν μια ευκαιρία να προωθηθούν ζητήματα οικονομίας και κοινωνικού κράτους. Αντ αυτού είδαμε σήμερα σοβαρή περικοπή συντάξεων χηρείας και αναπηρίας. Είναι τεράστιο λάθος. Δεν διασώζεται το ασφαλιστικό με αυτόν τον τρόπο. Ούτε η οικονομία της χώρας διασώζεται με παρόμοιες μεθόδους. Δυστυχώς η χώρα παραμένει φτωχή και χρεωμένη και καλό είναι να λένε την αλήθεια στους πολίτες ότι δηλαδή οι αμοιβές θα μείνουν χαμηλά, ότι εισάγουμε πιο πολλά από ότι εξάγουμε, και ότι πρέπει επειγόντως να υπάρξουν πολιτικές που θα κάνουν την χώρα αυτάρκη σε περισσότερα προϊόντα παρά να σχεδιάζουν με βάση τα αιτήματα ολίγων και εκλεκτών. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι σχέδιο δεν υπάρχει στην χώρα που να αποτελεί διακομματική συμφωνία για τα μεγάλα ζητήματα της οικονομίας. Ο καθένας ότι ονειρεύεται το κάνει πράξη που αλλάζει μετά ο επόμενος.
Το γεγονός ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε λιγότερα δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τα παραπάνω. Η κάθε κυβέρνηση έχει χρέος να απαντά στις προκλήσεις της εποχής χωρίς να κοιτάει πίσω παρά μόνο μπροστά.
Δεν είμαι αισιόδοξος. Αντίθετα διαβλέπω τεράστια προβλήματα οικονομίας όταν η ΕΕ αρχίσει να περιορίζει πάλι τα ελλείμματα και να υπολογίζει το χρέος μετά το τέλος της Πανδημίας.
