Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μερικά από τα πιο αμήχανα Πάσχα της ζωής μας λόγω των περιορισμών σε μετακινήσεις, άγχος για την πανδημία κλπ. Ήταν τόσο παράξενα και αμήχανα που κάποιοι από εμάς έφτασαν να νοσταλγούν το Πάσχα στο στρατόπεδο. Ακόμα και όσοι δεν ήταν φανατικοί των οικογενειακών μαζώξεων πεθύμησαν λίγη κανονικότητα που φέτος όπως φαίνεται θα τη ζήσουμε όλοι και από του χρόνου βλέπουμε, γιατί καλό είναι να μην κάνουμε μακροχρόνια πλάνα. Υπάρχει όμως μια κατηγορία συνανθρώπων μας που περιμένουν το φετινό Πάσχα σαν το σκασμένο από τον αυγουστιάτικο ήλιο χωράφι που προσμένει το πρωτοβρόχι του Σεπτέμβρη. Όχι, δεν είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες στο χωριό που περιμένουν πώς και πώς τα εγγόνια τους που έχουν να δουν μήνες, μπορεί και πάνω από χρόνο. Δεν είναι ούτε οι κουτσομπόλες που περιμένουν να μετρήσουν πόσοι δεν έχουν παντρευτεί, πόσοι έκαναν τατουάζ και ποιοι δεν έχουν πάρει ακόμα πτυχία.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, ίσως δεν τους έχεις προσέξει γιατί είναι αθόρυβοι και δεν ενοχλούν κανέναν. Είναι η κατηγορία των συνανθρώπων μας που επιτέλους θα ζήσει ένα ωραίο old school Πάσχα, ακόμα κι αν δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κατανυκτική ατμόσφαιρα των ημερών, αυτή των πασχαλινών freeloaders. Αν έχετε κάνει έστω και μια φορά πατροπαράδοτο Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα τον έχετε δει, πιθανότατα δεν συστηθήκατε ποτέ, όπως μυστηριωδώς εμφανίστηκε στο τραπέζι, εξίσου μυστηριωδώς εξαφανίστηκε.
O freeloader είναι slacker, δεν είναι τσιγκούνης. Δεν θα διαλέξει τυχαία τον συγγενή/φίλο/συνάδελφο που θα πάει να φορτωθεί, θα πάει εκεί που είναι το καλό πράμα και θα πάει κι ένα 12+ ετών ουίσκι δώρο για να εξιλεωθεί. Η προετοιμασία του ξεκινάει πολύ πριν από την Κυριακή του Πάσχα, για την ακρίβεια με το που ψάλλουν ολόκληρο τον Ακάθιστο Ύμνο και ολοκληρωθούν οι Ε’ Χαιρετισμοί, ο ήρωάς μας ξέρει που θα φάει. Το προηγούμενο διάστημα ρωτάει δήθεν διερευνητικά στη δουλειά ή στην παρέα τι θα κάνουν το Πάσχα και όταν κληθεί να ανταπαντήσει λέει: «δεν έχουμε κανονίσει τίποτα, αργήσαμε να οργανωθούμε κιόλας, έτρεχα με ένα πρότζεκτ στη δουλειά ή πρόβλημα υγείας μυθικού συγγενικού προσώπου» οριακά κάνει puppy eyes, αλλά όχι πολύ έντονα. Δεν θέλει και να τον λυπηθούν, έχει την αγέρωχη πληγωμένη αλλά περήφανη στάση του Γιακουμή, μια ρωμέικη καρδιά με τον Νίκο Ξανθόπουλο. Το χοντρό σκουλήκι έχει μπει στο αγκίστρι και περιμένει το ακόμα πιο χοντρό θύμα να τσιμπήσει.
ratpack.gr
