Είναι δυο περιστατικά φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, αν και στην πραγματικότητα έχουν πολλά κοινά. Πρώτα εκείνο το γατάκι που κάποιος το μετέτρεψε σε κλωτσοσκούφι, μετά το μαγιάτικο στεφάνι του Δήμου Χαλκιδέων, που κάποιοι άλλοι μάλλον ήθελαν να διαπιστώσουν αν είναι υδατοστεγές. Και τα δύο έγιναν για να γελάσουν τα "παιδιά". Προφανώς διότι δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της βλακείας τους στην οποία βεβαίως όλοι έχουν δικαίωμα αρκεί να μην βλάπτει τους υπόλοιπους.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι απλώς κάποιος κακομεταχειρίστηκε ένα ζώο ή ότι άλλοι πέταξαν το στεφάνι στη θάλασσα, το πρόβλημα είναι η γενικότερη αδιαφορία, το "ωχ αδερφέ σιγά το πράγμα". Η αδιαφορία στην ασυδοσία, το ντάντεμα των παραβατικών. Το μικρό γρήγορα θα γίνει μεγάλο. Προφανώς και δεν μπαίνουν στη ζυγαριά το γατάκι με την καταστροφική πυρκαγιά και δεν μπαίνουν γιατί είναι διαφορετικά πράγματα.
Αν αδιαφορήσουμε σήμερα για το δευτερεύων, αύριο στο πρωτεύον δεν θα ακούει κανείς, ούτε κανείς θα έχει κίνητρο να μιλήσει.
Είναι ένας τρόπον τινά κοινωνικός Μιθριδατισμός που σφίγγει την κοινωνία και την οδηγεί με ασφάλεια στην παρακμή. Σήμερα, όχι αύριο πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα όρια. Αυτά είναι προκαθορισμένα για να λειτουργεί εύρυθμα η κοινωνία. Κι όσο για αυτούς που σηκώνουν βαριεστημένα τους ώμους στο άκουσμα τέτοιων περιστατικών, ας σκεφτούν ότι αύριο μεθαύριο μπορεί οι ίδιοι ή οι περιουσίες τους να είναι στόχος των καλαμπουρτζήδων, μόνο που τότε θα είναι αργά.
Υ.Γ. Και βέβαια το Eviatop είχε προβλέψει ότι το στεφάνι θα κακοπεράσει. Με όσα έχουν προηγηθεί δεν χρειάζεται θεογνωσία για να καταλάβει κανείς τι θα συνέβαινε!
