Ο Πρωθυπουργός, ιδιαίτερα τον τελευταία καιρό, δίνει την εντύπωση ότι συμπεριφέρεται σα να νιώθει ότι το τέλος πλησιάζει και το μέλημα του είναι να μαζέψει αναμνήσεις και «φωτογραφίες» που θα δείχνει αργότερα στα εγγόνια του. Με δυο λόγια όπως έλεγε κι ένα παλιό σλόγκαν «ζει το μύθο του» όσο μπορεί, σπρώχνοντας τα πραγματικά προβλήματα στο πίσω μέρος του μυαλού του.
Έτσι τον είδαμε να γυρνά αυθημερόν για να μιλήσει σε τελετή του αμερικανικού Boston college που αποφοίτησε ο γιος του. Και μετά να παρακολουθεί έναν αγώνα NBA. Λίγο πιο πριν, σύσσωμη η οικογένεια ζούσε τις δικές της στιγμές στο Λευκό Οίκο. Πράγμα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα και πάντως εξαιρετικά ασυνήθιστο. Ενδιάμεσα πρωθυπουργεύει, όχι με μεγάλη επιτυχία είναι αλήθεια. Μίλησε -τι το θελε- και σε νέους που η ανεργία στις ηλικίες τους είναι πρώτη στην Ευρώπη, λέγοντας για τα χρήματα που δεν έχουν σημασία και την ολιστική ζωή...
Ομολογία πλήρους αποτυχίας αφού οι υπεσχημένες «πολλές και καλές δουλειές» έγιναν τοιαύτες προτροπές. Ταιριαστές για κάποιον κοσμοκαλόγερο φιλόσοφο όχι όμως για έναν πρωθυπουργό που περιμένεις να βοηθήσει τουλάχιστον στην καθημερινότητά σου.
Αποκαλύπτει έτσι ακόμη μια φορά την έλλειψη ενσυναίσθησης, το να μπορεί να καταλάβει και να μπει στη θέση του άλλου. Αποκομμένος απ την κοινωνία θυμίζει αυτό που έλεγε ο Μπρέχτ: «Αυτοί που βρίσκονται ψηλά, θεωρούν ταπεινό να μιλάς για φαΐ. Ο λόγος; έχουν κιόλας φάει».
