Πολύς λόγος γίνεται στα κόμματα για το ποιες και πόσες γυναίκες θα ενταχθούν στα ψηφοδέλτια τους. Είναι αυτό που λέμε πολύ κακό για το τίποτα. Όλα ξεκινούν από την προσβλητική για το γυναικείο φύλλο υποχρέωση να έχουν τα ψηφοδέλτια ένα ορισμένο ποσοστό γυναικείων υποψηφιοτήτων. Πράγμα που βάλει ευθέως κατά της ισότητας. Αν λ.χ στην Εύβοια υπάρχουν δέκα στελέχη ενός κόμματος με πλούσιο βιογραφικό αλλά είναι όλοι άντρες με ποιο κριτήριο θα απορριφθεί κάποιος προς χάριν μιας κυρίας με λιγότερα προσόντα. Ομοίως αν υπάρχουν πολλές κυρίες που ενδιαφέρονται και είναι "αστέρια" με ποιο κριτήριο θα κοπεί κάποια για να χωρέσει ένας κάποιος κύριος. Σε τελική ανάλυση ο εκλογέας επιλέγει αυτόν που θεωρεί τον πλέον κατάλληλο. Για παράδειγμα στις δημοτικές εκλογές έχει αναδείξει δημάρχους σε Αιδηψό, Ερέτρια και Χαλκίδα όχι γιατί είναι γυναίκες αλλά επειδή απλώς τη δεδομένη στιγμή κρίθηκαν ως η καλύτερη επιλογή.
Αλλά και στις εθνικές εκλογές στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν η Κατερίνα Περλεπέ σάρωσε παίρνοντας σχεδόν τριάντα χιλιάδες ψήφους όχι γιατί ήταν γυναίκα αλλά διότι εκείνη την εποχή ήταν η καλύτερη υποψηφιότητα για ένα σωρό λόγους.
Γενικά είναι δύσκολο για μια γυναίκα ιδίως στην Περιφέρεια να ξεχωρίσει όχι λόγω του φύλου της αλλά επειδή οι άλλοι είναι επαγγελματίες. Ενώ δηλαδή ένας άντρας πολιτικολογεί συνεχώς, η γυναίκα είναι αφοσιωμένη κυρίως στη δουλειά της και στην οικογένεια της η οποία κακά τα ψέματα χωρίς αυτήν δεν θα στεκόταν ούτε μια μέρα. Και εδώ πράγματι υπάρχει ζήτημα ισότητας αφού οι γυναίκες σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος.
Κάπως έτσι όταν αποκτά την ιδιότητα της υποψήφιας βρίσκεται εν μέσω τρικυμίας και προσπαθεί σε ένα μήνα να κάνει όσα ο άντρας ανθυποψήφιος της κάνει συνεχώς.
Παράλληλα σημειώνεται ότι ούτε οι ίδιες οι γυναίκες στηρίζουν όσο θα έπρεπε μια γυναικεία υποψηφιότητα. Κατόπιν αυτών όσες κυρίες από την Εύβοια στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια των προσεχών εκλογών είναι θαρραλέες και έχουν άγνοια κινδύνου. Πάντως αξίζει τον κόπο