Άλλοι τα έλεγαν κι άλλοι τα έγραφαν από την επομένη της πύρινης καταστροφής. Ό,τι δηλαδή καλές είναι οι δηλώσεις και οι δεσμεύσεις αλλά λόγω της πικρής πείρας π.χ. Ληλάντιο, οι κάτοικοι θα έπρεπε να κρατούν μικρό καλάθι. Και κάπως έτσι έγινε, τόσους μήνες μετά ό,τι κι αν έχει γίνει άφησε πιο πολλούς δυσαρεστημένους παρά ευχαριστημένους. Το γιατί συνέβη αυτό χωρά πολλές ερμηνείες. Πρώτα η δυσκαμψία της ελληνικής γραφειοκρατίας, η ατολμία των υπευθύνων να ξεπεράσουν αστείες δικαιολογίες όπως π.χ. ότι δεν τρέχει το πρόγραμμα για τους ρετσινάδες γιατί μια ισχνή μειοψηφία αιτήσεων δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Ε, προχωρήστε τις πολλές και βρείτε μετά το θα κάνετε με τις άλλες. Τόσο δύσκολο είναι ; Ή το. άλλο με τις εγγυητικές από τους συνεταιρισμούς. Ας πούμε ότι τόσα χρόνια δούλευαν εκτός πλαισίου. Τώρα θα τους συνετίσετε;
Εκτός από αυτά υπάρχουν - να το πούμε κι αυτό - και τα
κομματικά συμφέροντα. Θεμιτό κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα να θέλει να
εκμεταλλευτεί τέτοιες καταστάσεις. Άλλο αυτό κι άλλο ο τέλειος μηδενισμός. Το
τεράστιο δίκιο τους είναι ότι δεν τους έπεισαν ότι τα μεγαλόπνοα σχέδια του
Μπένου θα αποδώσουν έστω και σε μακρό χρόνο. Ίσως αν έβλεπαν κάτι απτό, υλικό
εννοείται να μην ήταν τόσο αρνητικοί.
Τούτων δοθέντων η επιτροπή Μπένου έχει ατυχήσει στην Εύβοια και θα είναι θαύμα
αν προχωρήσει έστω και με αυτήν την κυβέρνηση.
