Με το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών να απομακρύνεται, πλέον το νέο ερώτημα που μπαίνει σε «πρώτο πλάνο» στο πολιτικό σκηνικό είναι αν και πότε και σε ποια έκταση ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, προκειμένου να στείλει το μήνυμα της «τελικής ευθείας» για τις εκλογές του 2023.
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει
εκφραστεί αρνητικά ενώπιον του ενδεχομένου των λεγόμενων «δομικών
ανασχηματισμών» της κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για σημειακές παρεμβάσεις όπου
κρίνει ότι χρειάζονται αλλαγές ή βελτιώσεις. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι
τελευταίες – ας πούμε ευρείες – αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα έγιναν πριν από
περίπου έναν χρόνο, κυρίως με αφορμή την ίδρυση του υπουργείου Κλιματικής
Αλλαγής.
Από την άλλη, όσο δεν γίνεται ανασχηματισμός της κυβέρνησης
τόσο διατηρείται υποβόσκουσα η συζήτηση περί «εκλογικού αιφνιδιασμού», ενώ,
ταυτόχρονα, αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ όσο στο παρελθόν, επανέρχονται
στο προσκήνιο και σενάρια για νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου, από τη στιγμή,
ειδικά, που ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε την απλή αναλογική ως «βόμβα».
Τα σενάρια αυτά κάνουν λόγο για ένα νέο εκλογικό σύστημα, το
οποίο θα αυξάνει το μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα και θα «ταπεινώνει» το όριο
της αυτοδυναμίας κάτω από το 38% που είναι σήμερα, ώστε να καταστεί εφικτός ο
σχηματισμός κυβέρνησης στις δεύτερες εκλογές, αφού «καεί» η απλή αναλογική.
Το σενάριο αυτό, ωστόσο, πέφτει σε «βράχο»: στην κατηγορηματική διάψευση από τον ίδιο τον Μητσοτάκη ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου και ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν με τον Νόμο Θεοδωρικάκου, ο οποίος είχε ψηφιστεί σχεδόν με την έναρξη της θητείας της κυβέρνησης της Ν.Δ. Στο πλαίσιο αυτό, και παρά το γεγονός ότι ο εκλογικός νόμος μπορεί να αλλάξει με μόλις 151 βουλευτές, θα θεωρηθεί μεγάλη «παραφωνία» μια τέτοια κίνηση, αλλά και σημάδι ηττοπάθειας.
