Έρχεται στην Αθήνα κάποιος από το χωριό του, με σκοπό να τακτοποιήσει κάποιες δουλειές. Συναντάει ένα χωριανό του, που μένει πλέον μόνιμα στην πόλη.
– “Α! Κώστα μου”, του λέει “θα έρθεις οπωσδήποτε σπίτι μου στη Γλυφάδα να τα πούμε.”
– “Εντάξει. Αν προλάβω να τελειώσω τις δουλειές μου, θα έρθω. αλλά πως;”
– “Ή από Συγγρού ή από Βουλιαγμένης”, του απαντάει ο φίλος του.
Λοιπόν, αφού τελείωσε τις δουλειές του, ξεκινάει να πάει στη Γλυφάδα. Φτάνοντας στις στήλες του Ολυμπίου Διός, ρωτάει έναν περαστικό.
– “Φίλε, πως θα βγω στη Συγγρού;”
– “Ααααα. Πολύ απλό αυτό. Θα βάλεις ψηλοτάκουνα παπούτσια, θα βάψεις τα μαλλιά και τα χείλη σου, θα φορέσεις μια κοντή- προκλητική φούστα και θα βγεις.”
– “Καλά άστο φιλαράκι”, του απαντάει. “Θα πάω από Βουλιαγμένης!”
