Οι συμβασιούχοι στην καθαριότητα των σχολείων, στα νοσοκομεία, στις σχόλες, στα γραφεία, σε άλλους κρατικούς οργανισμούς, σε εργολαβικά συνεργεία, οι εργαζόμενοι δηλαδή που χειροκροτηθήκαμε στην πανδημία, που από τη δουλειά και τα χέρια μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η δημόσια υγεία, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι θα πει εκμετάλλευση.
Γνωρίζουμε τι θα πει να εργαζόμαστε σκληρά, κάτω από αντίξοες συνθήκες και από τη δουλεία μας να μην μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες. Ζούμε στο πετσί μας την αβεβαιότητα για το αν θα έχουμε και του χρόνου δουλειά. Ζούμε με την απελπισία της απληρωσιάς, για το πότε και αν θα πάρουμε τα επιδόματα (δώρα, άδειες κλπ). Εργαζόμαστε βάζοντας χρήματα και από την τσέπη μας για να μπορούμε να μεταβούμε από περιοχή σε περιοχή ώστε να καθαρίζουμε διαφορετικούς χώρους που μας στέλνουν κάθε φορά οι Δήμοι, αγοράζουμε ακόμα και τα ΜΑΠ (μέσα ατομικής προστασίας) από την τσέπη μας. Όλα αυτά για να ξαναφτάσουμε στην κόλαση της αβεβαιότητας της επόμενης χρονιάς.
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων μήπως έλυσαν όλα τα παραπάνω προβλήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά των εργαζομένων στην καθαριότητα; Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα απαντούν στην παραπάνω ερώτηση.
Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τις οποίες εργαζόμαστε χιλιάδες στην καθαριότητα το μόνο που κάνουν είναι να ανακυκλώνουν την ανεργία, να δημιουργούν ανασφάλεια και φόβο, μία πραγματική θηλιά στο λαιμό μας, πετώντας μας στην ανεργία και χωρίς εισόδημα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες! Είναι αυτός λόγος να απεργήσουμε;
Η απληρωσιά μηνών, η ανέχεια και η εξαθλίωση, που μας καταδικάζουν οι εργολάβοι – δουλέμποροι, κλέβοντας μας τα ένσημα, τις τριετίες μας, τα επιδόματα μας, είναι λόγος να απεργήσουμε;
Η εντατικοποίηση που μας επιβάλλουν σε όλους τους χώρους δουλειάς, το μειωμένο προσωπικό, τα συνεχή εργατικά ατυχήματα, που για κάποιους είναι χρυσή ευκαιρία για να αυξήσουν τα κέρδη τους, είναι λόγος να απεργήσουμε;
Οι απειλές των δημοτικών αρχών στους σχολικούς καθαριστές – καθαρίστριες, που λιώνουν καθημερινά στα σχολεία, με απολύσεις, με την μη ανανέωση των συμβάσεων, με τη μείωση των ωρών, άρα και του μισθού, είναι λόγος να απεργήσουμε;
Μας ρωτούν πολλοί συνάδελφοι «τι νομίζετε θα κερδίσουμε;», ή άλλοι συνάδελφοι αναρωτιούνται «τι θα αλλάξει μόνο με μια μέρα απεργίας». Εμείς απαντάμε, ότι οι μικρές κατακτήσεις, οι μικρές φωτιές αντίστασης, θα προετοιμάσουν τις μεγάλες, τις ελπιδοφόρες κατακτήσεις, τους μεγάλους ρωμαλέους αγώνες που χρειάζεται να αναπτύξουμε για να ζούμε σαν άνθρωποι και όχι να επιβιώνουμε σαν ζώα!
Για όλα τα παραπάνω, απεργούμε! Δίνουμε τη μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς, καλούμε τους εργαζόμενους στην καθαριότητα να σπάσουν το φόβο, το κλίμα τρομοκρατίας. Το φωτεινό παράδειγμα οργάνωσης και απάντησης των σχολικών καθαριστριών του Δήμου Κορυδαλλού, που με τη στάση τους δεν δέχθηκαν το πετσόκομμα της σύμβασης τους από πλήρους σε μερική απασχόληση, μας γεμίζει αισιοδοξία και κουράγιο για τη δικαίωση όλου του κλάδου των καθαριστριών, σε κάθε χώρο δουλειάς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με όρους που θα εξασφαλίζουν τα δικαιώματα μας!
Η επιτυχία της απεργίας θα βγάλει μπροστά τους εργαζόμενους και τις σύγχρονες ανάγκες σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά!
Δεν μας χαρίστηκε τίποτα! Με οργάνωση και αγώνα τα κερδίσαμε!
Με αγώνα και συγκρούσεις θα προχωρήσουμε!
*Η Χριστίνα Καραμαλίκη είναι μέλος της ΕΕ της ΟΙΥΕ και πρόεδρος του σωματείου καθαριστριών Πειραιά.
News247.gr
