Το κυβερνητικό «καλάθι του νοικοκυριού» σίγουρα δεν αποτελεί κανενός είδους απάντηση στο κύμα ακρίβειας που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα. Δεν αλλάζει τους βασικούς παράγοντες του προβλήματος, τους χαμηλούς μισθούς, την πληθωριστική πίεση στις τιμές όλων των εμπορευμάτων και τις επιπρόσθετες, μεγάλες αυξήσεις στην Ενέργεια. Χαρακτηριστικά, για το επίπεδο ακρίβειας, οι τιμές ορισμένων ειδών διατροφής έχουν αυξηθεί σχεδόν κατά 30% μέσα σε έναν χρόνο, ενώ σε ορισμένα είδη (π.χ. φέτα) η αύξηση αγγίζει το 50%.
Το λεγόμενο «καλάθι του νοικοκυριού» δεν είναι, στην ουσία
του, τίποτα άλλο παρά μια διαφημιστική σύμπραξη κυβέρνησης, ορισμένων μεγάλων
super market και βιομηχανιών τροφίμων. Πρακτικά, το «καλάθι» δεν είναι τίποτα
άλλο παρά μια ειδική σήμανση που τοποθετείται σε ορισμένα εμπορεύματα, που
είναι, γενικά, συγκριτικά λίγο φθηνότερα από άλλα παρεμφερή εμπορεύματα του
ίδιου τύπου. Πιο συγκεκριμένα, το υπουργείο έχει καταρτίσει έναν κατάλογο με
περίπου 50 κατηγορίες εμπορευμάτων και κάθε όμιλος super market φτιάχνει μια
δική του λίστα στην οποία εντάσσει ένα συγκεκριμένο εμπόρευμα για κάθε
κατηγορία εμπορεύματος της γενικής λίστας. Για παράδειγμα, η λίστα του
υπουργείου προβλέπει «ρύζι» και κάθε όμιλος εντάσσει ένα συγκεκριμένο πακέτο
ρύζι στο δικό του «καλάθι του καταναλωτή». Τα super market δεν αναλαμβάνουν
ούτε καν κάποιου είδους συγκεκριμένη υποχρέωση να κρατούν τις τιμές αυτών των
εμπορευμάτων σε χαμηλότερα επίπεδα. Γι' αυτό άλλωστε και το καλάθι δεν οδήγησε
σε κάποια ουσιαστική μείωση των τιμών.
Στην πράξη, το «καλάθι του καταναλωτή» λειτουργεί και σαν «κράχτης», σαν «δωρεάν διαφήμιση» για τους ομίλους super market και τα εμπορεύματα που εντάσσουν μέσα στο καλάθι αυτό, ενώ η κυβέρνηση προωθεί το καλάθι επικοινωνιακά, εμφανίζοντας ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα της ακρίβειας. Δεν εκπλήσσει φυσικά κανέναν ότι οι όμιλοι εντάσσουν κατά κύριο λόγο τα λεγόμενα «προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας», δηλαδή φθηνότερα εμπορεύματα που παράγονται για λογαριασμό των ίδιων των εμπορικών αλυσίδων.
