Σεισμός στην Εύβοια: Ο εφιάλτης των κατοίκων είναι να μην γίνουν νέο Ελαιοχώρι που χάθηκε από τον χάρτη

 

Μετά από κάθε μεγάλο σεισμό ακολουθούν οι φήμες που τρέχουν πιο γρήγορα και από τα ίδια τα σεισμικά κύματα. Ανεξάρτητα από την πρόοδο της τεχνολογίας αλλά και τις εκτιμήσεις των αρμοδίων ο φόβος τροφοδοτεί ιστορίες από το παρελθόν και την παράδοση. Έτσι και με το σεισμό των 4,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε στη θαλάσσια περιοχή 9 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του οικισμού των Ζαράκων στη νότια Εύβοια τρόμαξε τους κατοίκους.

 Θυμήθηκαν το χαμένο Ελαιοχώρι

 Περίπου 30 μετά άπαντες είναι ανήσυχοι όχι μόνο για την έντονη μετασεισμική δραστηριότητα και τις αποκλίνουσες εκτιμήσεις των σεισμολόγων αλλά επειδή οι πρεσβύτεροι των χωριών θυμήθηκαν το «χαμένο Ελαιοχώρι».

 «Πριν ένα χρόνο είχε γίνει ένας δυνατός»

Οπως είπε στο ethnos.gr η πρόεδρος της Κοινότητας Μεσοχωρίων Ευβοίας Μαρία Ρούπα τα χωριά δεν είχαν υποφέρει από έναν καταστροφικό σεισμό ωστόσο τον τελευταίο χρόνο υπήρξε έντονη σεισμική δραστηριότητα: «Πριν από ένα χρόνο τέτοιες μέρες πάλι είχαμε νιώσει έναν καλό σεισμό αλλά δεν ήταν σαν τον σημερινό. Τον είχαμε νιώσει αλλά μέχρι εκεί. Τους τελευταίους μήνες νιώθαμε μικρότερους σεισμούς αλλά αυτός ήταν πολύ δυνατός. Πραγματικά ο κόσμος είναι πολύ φοβισμένος σε σημείο που να συζητούν από στόμα σε στόμα την περίπτωση του Ελαιοχωρίου, τους παλιούς Καραλήδες που λέμε εμείς...».

Τι συνέβη στο Ελαιοχώρι;

Που βρίσκεται το Ελαιοχώρι και ποια είναι η ιστορία που το στοιχειώνει το μικρό χωριό σε σημείο να το επικαλούνται σήμερα οι κάτοικοι των Μεσοχωρίων; Πρόκειται για ένα μικρό χωριό που είναι σκαρφαλωμένο στα 230 μέτρα υψόμετρο με θέα το Αιγαίο. Σήμερα το χειμώνα έχει μόνο τρεις - τέσσερις μόνιμους κατοίκους. Το Ελαιοχώρι στο παρελθόν ονομάζονταν «Καραλήδες» και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές η ίδρυση του ανάγεται στην περίοδο της τουρκοκρατίας, δηλαδή, ανάμεσα στο 1425 και στο 1821, οπότε πολλοί γηγενείς της Καρυστίας εγκαταστάθηκαν σε αρκετές αλβανοεποικισμένες ή κατ΄άλλους αρβανιτοεποικισμένες περιοχές της νότιας Εύβοιας, ιδρύοντας όμορφους οικισμούς στους οποίους έδωσαν τα οικογενειακά τους ονόματα (π.χ. Λενοσαίοι, Στουπαίοι, Καλλιανοί, Βαρελαίοι, Ραπταίοι, Τσακαίοι κ.α.).