Tις πρώτες μέρες που εφαρμόστηκε το «καλάθι του νοικοκυριού» στα σούπερ μάρκετ, στελέχη του κλάδου έλεγαν- με μία δόση υπερβολής- πως οι προσδοκίες πολλών καταναλωτών ήταν ότι θα έμπαιναν στα καταστήματα και θα έβρισκαν τα προϊόντα με ειδικό σήμα του «καλαθιού» σε τιμές σχεδόν ...«Βlack Friday».
Σε συζητήσεις με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, διαπίστωσα αντίστοιχα πως είτε περίμεναν ότι θα δουν 51+ προϊόντα σε ένα είδος μεγάλης προσφοράς, είτε ότι δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα στις ανατιμήσεις που γίνονται.
Μπαίνοντας στην τρίτη εβδομάδα εφαρμογής του μέτρου, μεγάλη μερίδα των πολιτών συνεχίζει να αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα το «καλάθι του νοικοκυριού». Σε αυτό ίσως συνετέλεσε και το γεγονός ότι τα σούπερ μάρκετ έβαλαν στα καλάθια πολλά προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, τα οποία έτσι κι αλλιώς, είναι φθηνότερα από τα επώνυμα. «Γιατί να αγοράσω μακαρόνια, γάλα ή καφέ ιδιωτικής ετικέτας μέσα στο «καλάθι», αφού πάντα πωλούνταν πιο φθηνά», ήταν μία από τις πιο συνηθισμένες φράσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η ακρίβεια, οι διαρκείς και με αμείωτο ρυθμό ανατιμήσεις στο σύνολο προϊόντων και υπηρεσιών εξαντλούν, όσο περνούν οι μήνες τις αντοχές όλων μας. Και προφανώς όταν σε κάθε επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ σχεδόν από την αρχή του έτους πληρώνουμε περισσότερα από την προηγούμενη φορά, το ζητούμενο είναι να δούμε πλέον μία διαφορά στον λογαριασμό στο ταμείο, που θα «φανεί» ουσιαστικά στην τσέπη.
Έτσι, το εάν οι μειώσεις σε τιμές που δείχνουν τα στοιχεία που παρέθεσε το υπουργείο Ανάπτυξης είναι τελικά «ικανοποιητικές», οπωσδήποτε το κρίνει ο εκάστοτε καταναλωτής ανάλογα με διαθέσιμο εισόδημα και τα έξοδά του.
Σε ό,τι αφορά όμως το «καλάθι του νοικοκυριού» ας έχουμε υπόψη τον στόχο της δημιουργίας του εξαρχής. Από την αρχική εκείνη συνάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης με τους εκπροσώπους των σούπερ μάρκετ τον Οκτώβριο, που συμφωνήθηκε το μέτρο και γινόταν λόγος για «συγκράτηση ανατιμήσεων», όχι για μειώσεις τιμών.
Οι κατηγορίες των προϊόντων που διαμορφώθηκαν στη συνέχεια, επιλέχθηκαν με κριτήριο, όπως έλεγαν, να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες προκειμένου τα ευάλωτα νοικοκυριά και οι οικονομικά ασθενέστεροι καταναλωτές να μπορούν να αγοράσουν τα απολύτως απαραίτητα. Ανάμεσα σε αυτούς ενδεχομένως κι όσοι είχαν ήδη στραφεί στα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας για πιο προσιτές τιμές.
Στην αποτίμηση λοιπόν που θα γίνει για το «καλάθι του νοικοκυριού», όταν περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα από την εφαρμογή του, σε αυτή τη βάση θα φανεί η αποτελεσματικότητά του ή μη.
Kι αυτό, ανεξαρτήτως από το γεγονός, ότι εν μέσω συνεχιζόμενης ακρίβειας και διαρκών πληθωριστικών πιέσεων, εκείνο που ως καταναλωτές έχουμε ανάγκη, είναι μάλλον από τιμές ...Black Friday.
