Σε μια μεγάλη ευθεία της εθνικής οδού, ένα σπουργιτάκι χτυπάει με δύναμη στο παρμπρίζ μιας νταλίκας που τρέχει.
Πέφτει αναίσθητο στην άσφαλτο και ο νταλικέρης, γεμάτος τύψεις, βγαίνει να δει αν είναι ζωντανό. Το παίρνει στο χέρι του και διαπιστώνει ότι η καρδιά του χτυπάει αμυδρά. Το πηγαίνει γρήγορα στο σπίτι του να το φροντίσει και, ενώ είναι αναίσθητο ακόμα, το βάζει σε ένα κλουβί με τροφή και νερό.
Το πρωί, το σπουργιτάκι ξυπνάει και, βλέποντας γύρω του κάγκελα, φωνάζει:
«Όχι, Θεέ μου! Τον σκότωσα τον άνθρωπο!»
