Λίγο πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς η υπουργός Παιδείας ανακοίνωνε με μεγάλη επισημότητα και… υπερηφάνεια τη λειτουργία 5.000 τμημάτων ολοήμερου σχολείου με διευρυμένο ωράριο λειτουργίας έως τις 5.30 μ.μ (αντί έως τις 4 που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια) με στόχο όπως έλεγε να στηριχτούν οι εργαζόμενοι γονείς.
Το εγχείρημα όμως δεν πέτυχε καθώς η εξαγγελία έγινε χωρίς κάποια σοβαρή μελέτη με αποτέλεσμα από τα 5.000 τμήματα να λειτουργήσουν τελικά μόνο τα 1.500! Ο αριθμός αυτός δείχνει την απόλυτη αποτυχία του συγκεκριμένου θεσμού για την εφαρμογή του οποίου μάλιστα είχε εξαγγελθεί ότι προσλήφθηκαν περισσότεροι από 3.200 εκπαιδευτικοί για την περαιτέρω στελέχωση του εκτεταμένου ολοήμερου. Το συμπέρασμα είναι ότι οι γονείς δεν ένοιωσαν ότι η συγκεκριμένη επέκταση του ωραρίου τους εξυπηρετούσε όσον αφορά στα παιδιά τους και το δικό τους εργασιακό ωράριο και έτσι αποφάσισαν να μην τα στείλουν στα τμήματα αυτά, με αποτέλεσμα 3.500 τμήματα να μείνουν κενά!
Το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως εκπαιδευτική ρομποτική, πειράματα, ρητορική τέχνη, ασφαλή και δημιουργική πλοήγηση στο Διαδίκτυο, αθλητισμό, παραδοσιακοί ή μοντέρνοι χοροί, εικαστικές τέχνες, χειροτεχνίες και κατασκευές, εκμάθηση μουσικών οργάνων. Το αναβαθμισμένο πρόγραμμα ολοήμερου για το σχολικό έτος 2022-23, επρόκειτο να εφαρμοστεί στο 50% των τμημάτων νηπιαγωγείων και δημοτικών που λειτουργούν σήμερα ως ολοήμερα, δηλαδή σε περίπου 5.000 τμήματα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και περιφέρεια. Για την επιλογή των σχολικών μονάδων ελήφθησαν υπόψη κριτήρια όπως το μαθητικό δυναμικό του σχολείου, ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν ήδη σε ολοήμερο και ο αριθμός των λειτουργούντων ολοήμερων τμημάτων.
Οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών
Δάσκαλοι και νηπιαγωγοί είχαν από την αρχή επισημάνει ότι: Aπό την παιδαγωγική οπτική είναι εξαιρετικά προβληματικό ένα παιδί προσχολικής ή σχολικής ηλικίας να παραμένει στο σχολικό χώρο από τις 07:00 το πρωί (συμμετέχοντας στην πρωινή ζώνη) ως τις 17:30 το απόγευμα (συμμετέχοντας και στο ολοήμερο πρόγραμμα), δίχως ξεκάθαρη παιδαγωγική στόχευση ιδιαίτερα μάλιστα με δεδομένο πως τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία στη χώρα μας δεν διαθέτουν την κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή για να εξυπηρετήσουν με όρους αξιοπρέπειας τις ανάγκες των παιδιών αυτών των ηλικιών. Επίσης, δεν διασφαλίζεται το ότι οι μαθητές δεν θα αναγκάζονται στη συνέχεια να συμμετέχουν σε σειρά εξωσχολικών δραστηριοτήτων (ξένες γλώσσες, αθλητικές δραστηριότητες κλπ.) που θα αυξάνουν την κόπωσή τους.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ. ανάγουν μια λύση ανάγκης (την παραμονή των παιδιών στο ολοήμερο σχολείο και νηπιαγωγείο, εφόσον δεν έχουν κάποιον/κάποια να τα κρατήσει και να τα επιβλέψει στο σπίτι τους) σε πανάκεια, βαφτίζοντάς την «κοινωνικό μέτρο» στήριξης των οικογενειών για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, την ώρα που τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία της χώρας έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς υποδομές (κατάλληλα κτήρια, σύγχρονες εγκαταστάσεις, εξοπλισμό) και χωρίς το απαραίτητο εκπαιδευτικό, υποστηρικτικό (νοσηλευτές/νοσηλεύτριες, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ.) και το επαρκές και μόνιμο βοηθητικό προσωπικό ( καθαρίστριες, τραπεζοκόμους κλπ.), ώστε να εξυπηρετούν αξιοπρεπώς τις/τους μαθήτριες/μαθητές ακόμα και του θεσμοθετημένου μέχρι σήμερα ωρολογίου προγράμματος. Αποδεικνύεται πως το βασικό «ενδιαφέρον» για τη λειτουργία του Ολοήμερου είναι «κάπου να βρίσκονται τα παιδιά» την ώρα που οι γονείς θα πρέπει να εργάζονται με ωράρια λάστιχο και ζωή χωρίς δικαιώματα! Οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, οι ίδιες οι ανάγκες της παιδικής ηλικίας για παιχνίδι, χαρά και κοινωνικοποίηση και πραγματικό οικογενειακό χρόνο, αγνοούνται»
iEidiseis.gr
