Καμία επικοινωνιακή τακτική και κανένας προπαγανδιστικός γκαγκστερισμός, κανενός Γκρίνμπεργκ, δεν μπορεί να αναχαιτίσει τις δυνάμεις της κοινωνίας, όταν η συλλογική αγανάκτηση φτάσει στο σημείο βρασμού.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Γαλλία συγκλονίσθηκε από τις κινητοποιήσεις μαθητών, σε όλη την επικράτειά της. Καθώς δεν υπήρχαν επ΄ ακριβώς καθορισμένα αιτήματα, το φαινόμενο χαρακτηρίσθηκε « κίνημα του ούφ»! Με την έννοια «ούφ, μας ζαλίσατε». Ξέσπασμα, απευθυνόμενοι σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Το κίνημα μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, με τις μαθητικές κινητοποιήσεις - και καταλήψεις πανελλαδικά- κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Απέληξαν στην παραίτηση του τότε υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, μετά τη δολοφονία του εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα, από επίλεκτο στέλεχος της ΝΔ στην Αχαΐα.
Περισσότερο από τρείς δεκαετίες από τότε , στην κυβέρνηση βρίσκεται ένας άλλος Μητσοτάκης, περισσότερο ανάλγητος απέναντι στην κοινωνία και ο Κοντογιαννόπουλος σε προχωρημένη ηλικία επιστρέφει τη ΝΔ μετά από 20ετη θητεία στον «Σημιτισμό».
Η σημερινή κυβέρνηση της Δεξιάς βρίσκεται στη δίνη μιας τραγωδίας που έχει στο επίκεντρο τη σκανδαλώδη εύνοια σε μια άλλη ιταλική εταιρία. Όπως η διαβόητη «Καλτσεστρούτσι» , στην οποία η εκχώρηση της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ, έφερε τον πατέρα Μητσοτάκη στην πόρτα του Ειδικού Δικαστηρίου.
Οι νέοι , μαθητές και μεγαλύτερων ηλικιών, ξεχύνονται μαζικά στους δρόμους με αφορμή– και φόντο- το δράμα των Τεμπών, που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Είναι η κορυφή του παγόβουνου. Από κάτω κοχλάζει η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για ένα προσωποπαγές σύστημα διακυβέρνησης που δεν άφησε τίποτε όρθιο, με την αλαζονεία, τις θεσμικές εκτροπές και την αντικοινωνική πολιτική του.
Οι καθημερινές διαδηλώσεις στις περισσότερες πόλεις της χώρας, συνεπικουρούμενες και από κλάδους εργαζομένων, δείχνουν με τον αυθορμητισμό και την ακηδεμόνευτη από κόμματα διοργάνωσή τους, αναβίωση του «κινήματος του ούφ». Με ορατούς αποδέκτες της οργής των διαμαρτυρομένων.
Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά. Είναι πρωτοφανή όσα ακούγονται εναντίον του και η ένταση του καταλογισμού ευθυνών στην εν γένει διακυβέρνησή του. Τα πολιτικά του σχέδια ανατρέπονται, η ενοχή του για προγενέστερα σκάνδαλα επιχρωματίζεται και με των οδύνη για όσους χάθηκαν και ο ίδιος είναι πλέον έρμαιο των γεγονότων. Η αδίστακτη καπηλεία των νεκρών στο Μάτι από τον ίδιο γίνεται μπούμερανγκ.
Εκλυτικό αίτιο αποτέλεσε η απαρχής συμπεριφορά του στην τραγωδία. Πρώτα η υποκριτική εμφάνιση «τεθλιμμένου συγγενούς» στον τόπο του δυστυχήματος, χωρίς να ψελλίσει έστω μια συγγνώμη- την οποία θυμήθηκε καθυστερημένα αλλά την… επιμέρισε και στους προκατόχους του.
Στη συνέχεια η ψευδής μεταφορά κλίματος φιλικής υποδοχής του από συγγενείς στο νοσοκομείο. Και τελικά η, αντιθεσμική σπουδή να προκαταλάβει την έρευνα, εκδίδοντας πόρισμα για « ανθρώπινο λάθος».
Στοχοποιείται από το σύνολο της κοινωνίας. Οι νέοι αναλαμβάνουν να δώσουν χαρακτηριστικά κινήματος, σ αυτή την καθολική δυσφορία κατά του Πρωθυπουργού, που τροφοδοτεί με τις ανάλγητες και προκλητικές προσπάθειες για «πολιτική διαχείριση της τραγωδίας, με το μικρότερο δυνατό κόστος, εν όψει των εκλογών.
Η ανάθεση στον διόλου δημοφιλή Γ. Γεραπετρίτη, των «διευθετήσεων» της συγκάλυψης, διογκώνει περισσότερο την συλλογική οργή.
Σ αυτό το πλαίσιο αποδέκτες της είναι , για πρώτη φορά με τόση ένταση και οι τηλεοπτικοί σταθμοί που ανάλαβαν να βγάλουν από το κάδρο των ευθυνών τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση-αναπαράγοντας την εστίαση στον μοιραίο σταθμάρχη- κατά τα λοιπά θαμώνα των κομματικών γραφείων της ΝΔ.
Ο τηλεοπτικός σταθμός που λειτουργεί ως προκεχωρημένο κυβερνητικό φυλάκιο , συγκεντρώσει τα συλλογικά πυρά των διαδηλωτών και τον μέσων κοινωνικής δικτύωσης-στα πρόσωπα γνωστών τηλεοπτικών και ραδιοφωνιών σχολιαστών του. Ιδιαίτερη απέχθεια έχουν προκαλέσει προβεβλημένοι τηλε-αστέρες που συντάσσονται με κυνισμό με την κυβέρνηση.
Συνιστά ελεεινή συμπεριφορά η σύγκριση με το Μάτι, και η πρόταση στην κυβέρνηση να αναδείξει τα σημεία υπεροχής της! Είναι αποτρόπαια η πρόβλεψη ότι από το δυστύχημα θα …προκύψουν καλύτεροι σιδηρόδρομοι.
Σε άλλο κανάλι, τηλεοπτικό ζεύγος που ειδικεύεται στην «τηλεόραση με σκουπίδια», συντονίσθηκε στην απόδοση της αποκλειστικής ευθύνης γύρω από το πρόσωπο του σταθμάρχη.
Παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων προσπαθούσαν να κατευθύνουν συνομιλητές τους σε απαλλαγή της κυβέρνησης ή να τους αποθάρρυναν όταν ασκούσαν κριτική στις ενέργειες και τις παραλείψεις της που συνέτειναν στο δυστύχημα.
Κοινός παρονομαστής της φιλοκυβερνητικής διαχείρισης από τηλεοράσεως ήταν οι επικρίσεις στο ρόλο εργαζομένων-που είχαν επισημάνει τον κίνδυνο και δεν εισακούσθηκαν- στο συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου και τις απεργιακές κινητοποιήσεις του.
Αποδέκτης της δυσφορίας είναι και ο πρώην υπουργός Κώστας Αχ. Καραμανλής. Παρά τη θετική εντύπωση που δημιούργησε η άμεση παραίτηση του, τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στη συνέχεια, δείχνουν η ευθύνη του δεν είναι απλώς « πολιτική» και «αντικειμενική», αλλά και άμεσα διαχειριστική. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει στο κέντρο του κάδρου των ευθυνών, που φτάνουν ως τις παραβιάσει τους ποινικού νόμου.
Προς υπεράσπισή του δεν βρέθηκαν συνάδελφοί του ή βουλευτές της ΝΔ. Εκτός από την απροθυμία τους, υπήρξε και απαγορευτικό δημοσίων εμφανίσεων από το μέγαρο Μαξίμου.
Το παραβίασαν ο «υπηρεσιακός» Σκέρτσος και ο συνήθης ύποπτος Αδωνις Γεωργιάδης, που έσπευσε να θρηνήσει το προσωπικό στραπάτσο του με την αθώωση της Ελένης Τουλουπάκη από το Ειδικό Δικαστήριο, πανηγυρίζοντας για την ελαφρά ποινή στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις κινητοποιήσεις της νεολαίας και όσων πλαισιώνουν τη διαμαρτυρίας της, δεν εκδηλώνονται φιλικές διαθέσεις προς την αξιωματική αντιπολίτευση-παρότι τις υποστηρίζει.
Ίσως γιατί, παρά τη σοβαρή και υπεύθυνη παρουσία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, την εικόνα του κόμματος σκιάζει η διαρκής παρουσία του Νίκου Παππά στο προσκήνιο, με την αρμοδιότητα του «Τομεάρχη».
Σε θέματα που ερεθίζουν την δημόσια ευαισθησία δεν έχουν θέση εσωκομματικές διευθετήσεις. Παρά τον άδικο χαρακτήρα της, η καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο, διαμορφώνει στην κοινωνία περισσότερο τάση απόσυρσης από το ψηφοδέλτιο, παρά διευκολύνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει στη δημοσιότητα.
Αντίθετα με τον πρώην υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη, που χειρίσθηκε τα σιδηροδρομικά θέματα, αλλά μετά το ατύχημα τήρησε διακριτική στάση, χωρίς απόπειρες να δικαιολογηθεί.
Αυτό ακριβώς έκανε ο πρώην υπουργός – σε δυο περιόδους της ΝΔ- Κωστής Χατζηδάκης, που επιβάρυνε την κατάσταση για την κυβέρνηση. Ενώ διαφήμιζε τη συμβολή του στον «εκσυγχρονισμό» και την «κερδοφορία» των τρένων, με φόντο τα « επιτεύγματά» του, τώρα θυμήθηκε ότι «συγκρούσθηκε με νοοτροπίες» και κατάφυγε στο ανάθεμα της Δεξιάς στον συνδικαλισμό- σαν να κυβερνούν οι συνδικαλιστές.
Εμπνεόμενος μάλιστα από τη μικροπρέπεια των non papers του μεγάρου Μάξιμου σε δημοσιογράφους, διολίσθησε σε συγκρίσεις της κυβέρνησής Τσίπρα με την κυβέρνηση …Σαμαρα!
Το «κίνημα του ουφ» διογκώνεται και οδηγεί τις πολιτικές εξελίξεις σε βάρος του Μητσοτάκη ίσως και ενεργοποίησης εισαγγελέων κατά κυβερνητικών παραγόντων και τον ανάγκασε σε δεύτερο , περισσότερο υποκριτικό « διάγγελμα» . Δεν έχει καν στην αίσθηση ότι και μόνο η εμφάνισή του προκαλεί τη νεολαία….
Είναι φυσική ιδιότητα της πολιτικής: καμία επικοινωνιακή τακτική και κανένας προπαγανδιστικός γκαγκστερισμός, κανενός Γκρίνμπεργκ, δεν μπορεί να αναχαιτίσει τις δυνάμεις της κοινωνίας, όταν η συλλογική αγανάκτηση φτιάσει στο σημείο βρασμού.
iEidiseis.gr
